Radna Wojnicka i teoria chaosu

Ostatnia sesja rady powiatu udowodniła, że nie trzeba wiele by z prostej sprawy zrobić uniwersytet. Na szczęście radna Helena Kusewicz w porę to zrozumiała. Może dlatego w konsekwencji nie doszło do kompetencyjnej katastrofy. Pani Heleno, gratuluję trzeźwej oceny sytuacji!

A wszystko przez to, że radna Krystyna Wojnicka swoim wystąpieniem próbowała niezdarnie wykorzystać teorię chaosu. Wyszło niestety inaczej i mieliśmy do czynienia z wielkim nieporozumieniem. Nieporadna próba obrony pupilka, nie dość że odbyła się w niestosownym miejscu, to na dodatek okazała się wielkim niewypałem. Radna Wojnicka moim zdaniem nie rozumie, iż zdarzają się bardzo kosztowne zabiegi typu „kopiuj – wklej”, i nierzadko jest to proces nieodwracalny. A już szczególnie, kiedy dotyczy to błędów podczas przygotowywania poważnych projektów, które dofinansowywane są z pieniędzy z zewnątrz. Kiedy słuchałam radnej Wojnickiej podczas sesji, zrozumiałam jeszcze jedną rzecz. Otóż wydaje mi się, że radna próbując bronić swojego pupila (wysuwając przy tym tezę, że gdyby w porę znała treść protokołu kontrolnego, to poprzez osobistą interwencję zdołałaby uratować kwotę ok. 135 tys. dla starostwa) zupełnie zapomniała w jakich czasach żyjemy. Zapomniała zupełnie, co słusznie zauważył Starosta, że popełnionych błędów nie sposób było naprawić i niczego „na gębę” załatwić, bo obowiązują konkretne procedury, które być może za czasów „twórczości” zespołu dowodzonego przez panią Wojnicką można było obchodzić puknięciem w „tylne drzwi”. Pani Krystyno, te czasy bezpowrotnie minęły, a za pomyłki niestety trzeba teraz słono płacić. Nie te czasy, kiedy jadało się ze smakiem musztardę po obiedzie. Dodam jeszcze przy tym wątku, że prymitywna krytyka w obronie pupilka, wyrażona publicznie przez panią Wojnicką a skierowana do pani Skarbnik nie przystoi, kiedy się wspomni, jak drzewiej bywało. A można by było, aj można… przemilczę na ten czas.

W ubiegłym roku trafił do starostwa dokument z Urzędu Marszałkowskiego, wyszczególniający błędy, których na tym etapie nie można już było naprawić. Było to blisko dwa lata po zakończeniu projektu. Natomiast w lutym br. Urząd Marszałkowski wysłał informację do Starostwa, o wysokości kar z dwóch powodów: odstępstwa od projektu oraz naruszenia Ustawy Prawo Zamówień Publicznych. Nie pozostało nic innego, jak zapłacić karę. Nie było argumentów do obrony, bo nie mogło być.

W skrócie doszło do tego w następujący sposób. Pupilek dokonywał zmian projektu, ale nigdy nie wysyłał tych zmian do Urzędu Marszałkowskiego z prośbą o ich dokonanie, czym bardzo nieodpowiedzialnie naraził Starostwo na kary. Skopanie samej procedury np. takie jak dzielenie zamówienia, i błędy w opisie przedmiotu zamówienia, które nierzadko były konstruowane na zasadzie „kopiuj - wklej”, zawierając błędy bez weryfikacji – zaskutkowały tym czym zaskutkowały a więc karami. Czyli mieliśmy do czynienia z tzw. „wolną amerykanką” w całym zakresie... Twierdzenie radnej Wojnickiej, że można było coś tam wyjaśnić – są bzdurą, bo tak jak piszę wyżej, uchybienia są w pełnym zakresie i nie było argumentów do obrony. A że czasu nie da się zatrzymać, nawet jak zegarki staną, Urząd Marszałkowski naliczył odsetki. Finał wszyscy znamy. Po co więc to nieporadne użycie teorii chaosu w wykonaniu radnej Wojnickiej na ostatniej sesji, w żaden sposób pojąć nie mogę. Pupil spieprzył sprawę i pora zrozumieć, że jest musztarda po obiedzie i niczym nie da się wytłumaczyć partactwa. Można jedynie na koniec zapytać, czemu radna Wojnicka nie była taka mądra i wnikliwa, kiedy jako pracownik urzędu nie zauważała - będąc przełożonym pupila - tej fuszerki suto wynagradzanej przez podatnika?

Przepraszam, gdyż umknęła mi jeszcze jedna sprawa. Nie rozumiem, dlaczego radna Wojnicka w tak perfidny sposób nie docenia pracy ogromnego zespołu ludzi, widzi wyłącznie swojego pupilka. Radna podczas sesji powiedziała mniej więcej coś takiego (tak stoi w moich notatkach), że ogólna kwota dotacji wynosi 14.324 tysięcy złotych i że kwota ta to zasługa jej pupila. Jak tak można pani Krystyno? Nie wstyd pani? Przecież doskonale pani wie, że nad pozyskaniem tych pieniędzy pracowała cała rzesza kompetentnych ludzi. Pupil był jednym z nich, jednym z trybów. Podkreślić zaś warto, że był obficie opłacany, aż jego widełki płacowe rozciągały się jak guma. Tym bardziej powinien dopilnować, aby nie było poważnych niedoróbek i błędów w przygotowywanych dokumentach. Aż strach pomyśleć, co by było, gdyby projekty opiewały na kwoty rzędu kilkudziesięciu milionów. Na miejscu jest pytanie, ile ewentualnie wtedy byłoby do zwrotu?

W momencie udostępnienia na BIP Starostwa Powiatowego dokumentu dotyczącego postępowań i kary szerzej odniesiemy się do wyżej opisanego zagadnienia.