Arystoteles miał rację: demokracja to rząd hien nad osłami!

Niby demokracja jest, ale trudno ją odnaleźć w tym właściwym znaczeniu. Z teoretycznego punktu widzenia jest cacy. Mamy wolność słowa, jesteśmy na tyle wolni, że niczym nie skrępowani, mamy niemal nieograniczone prawo zabierać głos w sprawach publicznych. Możemy nawet w drodze głosowania rozdawać mandaty. Jednakże okazuje się, że to wszystko teoria. W praktyce wygląda to zupełnie inaczej.

Przyjęta przez nas demokracja, naszpikowana egoizmem, narcyzmem, hipokryzją, nepotyzmem, zazdrością i chciwością nie sprawdza się i prowadzi uczepionych koryta na manowce. Rządzące nami „hieny” każą sobie płacić wygórowane stawki (naszymi pieniędzmi) za „służbę” mieszkańcom, a właściwie radosną twórczość w imię demokracji.

W imię tejże demokracji miastem rządzi osoba, która otrzymała marne poparcie w stosunku do uprawnionych do głosowania, konkretnie wynoszące mniej niż 30 procent. W imię tejże demokracji władzę w samorządzie będą sprawowali radni grupy większościowej, którzy otrzymali łącznie śmieszne wręcz poparcie wyborców, bo wynoszące konkretnie aż 15 procent ogółu uprawnionych do głosowania. Ten właśnie zlepek przypadkowo wybranych osób, w sporej części uzależnionych zawodowo od burmistrza, ma w imię demokracji sprawować nad burmistrzem kontrolę, oraz właściwie nad wszystkim co dzieje się w mieście w obszarze samorządu i jego finansów. Z tego tytułu mają przywilej. Za to wszystko będą przez cztery najbliższe lata otrzymywali diety, za które wraz z upływem kadencji będą mogli sobie nabyć np. niezłe autka w stanie nienaruszonym. W rzeczy samej kaleką jest demokracja, kiedy miastem rządzi zdecydowana mniejszość zdecydowaną większością.

Okazuje się jednak, że nie da się zakłamać prawdy, nawet poprzez terroryzowanie mieszkańców udawaną demokracją i faszerowaniem ich bardzo wybiórczą informacją. Tylko „hienom” się wydaje, że zakrzyczą fikcją „osłów”. W dobie nieskrępowanego przepływu informacji, przez nieliczne nieskorumpowane przekaźniki, do „osłów” dotarła przez ostatnie ponad dwa lata spora i poważna wiedza. A wraz z nią urodziły się pytania, na które „hieny”, czy im się podoba, czy też nie będą musiały odpowiedzieć „osłom”. Współczesne „osły”, których dobrej woli ówcześnie Arystoteles nie mógł sobie nawet wyobrazić w najgłębszych snach, nie dadzą się zwieść propagandzie „hien” i wynajętych na ich usługi klakierów tłoczących „osłom” banialuki w realu i na forach oraz gdzie się tylko da. Wciągu ostatnich dwóch lat wiele kontrowersyjnych spraw ujrzało światło dzienne, i albo „hieny” się z tego wytłumaczą, albo niemal każdego dnia będą czuły na plecach oddech „osłów”, które mają to do siebie, że są bardzo cierpliwe, uparte i bardzo zdeterminowane w poszukiwaniu prawdy. A ponadto „osły” nie mają wiele do stracenia, w przeciwieństwie do wypchanych publicznym groszem „hien”.