Świdwin potrzebuje dobrego okulisty

Jest bardzo wiele przyczyn, które każą nam wrócić do tematu podatków lokalnych. Wraz z powstaniem Rady Konsultacyjnej, większość mieszkańców Świdwina zajmujących się działalnością gospodarczą, liczyło, że po latach zastoju władza nawiąże dialog z kupcami, rzemieślnikami, handlowcami, producentami pozwalający rozwiązać wiele istotnych problemów. Niestety wciąż nie doszło do żadnej otwartej debaty władza – pracodawcy. Władze miasta nawet nie pozorują chęci merytorycznej polemiki dla zastanowienia się nad formami współpracy i wsparcia, które pozwoliłyby w tym trudnym okresie ratować cenne miejsca pracy. Obserwując postawę władz i samorządu odnosi się wrażenie, że wciąż uważają za lekarstwo na ten trudny czas pompowanie pieniędzy w opiekę społeczną. To żadne rozwiązanie. Poniższa tabela pokazuje (czcionka czarna 2012 r., niebieska 2013 r.), że w wysokości opłat i podatków lokalnych wciąż jesteśmy w czołówce miast naszego regionu, pomimo tego, że burmistrz „wspaniałomyślnie” wstrzymał wzrost ich części na 2013 rok. W rzeczy samej jest to w pewnym sensie obłuda, gdyż opłaty i podatki w Świdwinie wzrosły ponadprzeciętnie w ostatnim okresie.

Powyżej podajemy przykłady, za które można nas posądzić o wybiórcze potraktowanie. Po części można by z tym się zgodzić, lecz czy zawsze mamy się równać do tych podnoszących pułap podatkowy najwyżej? Raczej nie. Jako niezbyt duże miasto powinniśmy równać do tych przeciętnych, z podobnymi do nas problemami. A ci przeciętni w niektórych przypadkach np. Kamień Pomorski obniżyli podatki w 2013 roku, wychodząc z założenia, że trzeba szukać ratunku dla firm zatrudniających znaczną ilość mieszkańców. Przypomnę, że w Świdwinie w sektorze prywatnym pracuje ok. 60 proc. ogółu zatrudnionych. Wiele też miast, aby ratować swoje zaplecze gastronomiczne i hotelarskie, w swoich uchwałach wprowadziło paragrafy pozwalające zmniejszyć dla tego obszaru różne opłaty i podatki. Niektóre z miast pozwoliły sobie także na znaczną obniżkę podatków od gruntów, które weszły w posiadanie osób zaczynających działalność a rokujących w przyszłości tworzenie nowych miejsc pracy. Powiedzmy sobie otwarcie, że w Świdwinie nic się w tym kierunku nie robi. Władza i samorząd nadal wychodzą z założenia, że prywatna inicjatywa sobie poradzi i nie trzeba ich na siłę uszczęśliwiać. W tym wszystkim wciąż troska o tych najważniejszych – pracujących na byt miasta – pozostaje w tle. W rzeczywistości w tym wszystkim Rada Konsultacyjna, w której pokładano nadzieje okazała się fikcją istniejącą wyłącznie na papierze. W opinii zaś znacznej ilości mieszkańców załatwiają jedynie swoje własne sprawy.

Powiedzmy sobie otwarcie, że najważniejsze co miasto może zrobić dla rozwoju przedsiębiorczości, jego wsparcia w walce o miejsca pracy, to właściwie zorganizować własną działalność. W ślad za tym w taki sposób wykonywać swoje zadania, aby móc stwarzać korzystne warunki dla rozwoju przedsiębiorczości i generalnie gospodarki lokalnej oraz poszukiwać form utrzymania zasobu istniejącego. Rola władz i samorządu powinna sprowadzać się do konsekwentnego myślenia strategicznego, opartego na solidnej wiedzy i wszechstronnej analizie stanu miasta. Niewiele się w tym kierunku robi, a właściwie nie robi się nic. Nie robi się nic konkretnego w kierunku stwarzania skutecznych warunków dla ratowania miejsc pracy i ograniczania wzrostu bezrobocia. Twierdzenie burmistrza w jednym z wywiadów w regatv, że inni też mają problemy niczego nie załatwia, a wręcz jest śmieszne i świadczy o bezradności władz oraz braku woli kreowania wszelkimi dostępnymi środkami instrumentów wsparcia dla prowadzących działalność gospodarczą, którzy dają ludziom chleb i na dodatek utrzymują dobrze wynagradzanych administratorów miasta. Przykładem braku woli rządzących miastem jest choćby plan zagospodarowania przestrzennego miasta, którego zmiany, aby wspomóc rozwój przedsiębiorczości, każdorazowo napotykają na poważne trudności i niezrozumiały opór. Czy też udowodnione przez kontrole, nierówne traktowanie przez władze podmiotów przy umarzaniu lub rozkładaniu na raty różnych płatności.

Tylko wówczas, gdy polityka miasta w zakresie jego własnych zadań nie będzie tworzyć barier utrudniających rozwój każdemu bez wyjątku, będzie sensowne stosowanie różnych środków wspierających przedsiębiorczość i lokalną gospodarkę. Obecne i przyszłe władze Świdwina muszą zrozumieć, że wsparcie dla handlowców, kupców, rzemieślników, producentów i każdej innej prywatnej inicjatywy małej, średniej i dużej musi być pojmowane w kategoriach społecznych, że wsparcie MOPS jest ostatecznością. Obecne władze i samorząd są krótkowzroczne, zapatrzone w obronę własnych interesów. Dają dowody, że nie rozumieją, iż ludzka aktywność i w ślad za tym gospodarcza, są niezbędnym warunkiem dla ogólnego rozwoju przynoszącego poprawę bytu lokalnej społeczności i powinny być nadrzędnym celem działania władz. Władza nie może tylko chcieć i brać. Jedynie konkretne i autentyczne nawiązanie stosunków pomiędzy samorządem a przedstawicielami różnych środowisk pracodawców obroni miasto przed degradacją w różnych obszarach, upadania firm, wzrostem bezrobocia i ustrzeżenia się przed mianem prowincji zamieszkanej przez emerytów, rencistów i klientów opieki społecznej.