Póki co mamy w doskonałej kondycji fabrykę zasiłków pod nazwą opieka społeczna w skrócie zwana MOPS

Kierownik ratusza, Jan Owsiak, wszem i wobec informował, że do Świdwina zostanie przeniesiona fabryka mebli z Dniepropietrowska. Każdy dobrze rozumie, co znaczy „przeniesiona”. Oznacz to, że nie miała być budowana od podstaw, że istniej i tylko trzeba ją przenieść. Zapowiadane przenosiny trwają już kilka lat. 

W obliczu rzeczywistości obowiązkiem przewodniczącego rady miasta i radnych oczywiście jest skierowanie sprawy do odpowiednich instytucji, aby sprawę wyjaśniono. Tym bardziej, że to rada miasta wyraziła uchwałami zgodę na zbycie atrakcyjnych hektarów przy ul. Królowej Jadwigi. Przez ostatnie lata kierownik ratusza wielokrotnie w mediach informował, że na tym gruncie miała powstać fabryka mebli mająca docelowo zatrudniać 500 osób.

Lata mijają. Fabryki nie widać. Warto zapytać Jana Owsiaka, co z tą fabryką? Gdzie są udokumentowane gwarancje, że na tym gruncie taki zakład powstanie? Uchwały nie zawierają żadnych zabezpieczeń, nie zapisano w nich żadnych klauzul chroniących interesu miasta w przypadku, kiedy budowa zakładu pracy z jakichś powodów nie zostanie zrealizowana. W aktach notarialnych nie ma zapisów zabezpieczających na wypadek nie wywiązania się potencjalnego inwestora ze swych obietnic. Jak wcześniej publikowaliśmy, takich zabezpieczeń dla miasta w aktach notarialnych brak!

Podkreślamy, że podjęte uchwały o sprzedaży atrakcyjnych gruntów nie zawierają żadnych zabezpieczeń interesu miasta w razie fiaska zapowiadanej inwestycji. A wszystko wskazuje, że z hucznych zapowiedzi wyszła po prostu lipa. Radni dwoma uchwałami wyrazili zgodę na sprzedaż gruntu bez żadnych gwarancji, że powstanie na nim jakikolwiek zakład produkcyjny. Samorząd nie zobowiązał kierownika ratusza do zastosowania zabezpieczeń. Wystarczy, że właściciel posadowi na nim cokolwiek i warunek zostanie spełniony, co nie zapewni zapowiadanej ilości miejsc pracy. I co wtedy? Podobnie akty notarialne nie zawierają prawnych klauzul, które by zaspokajały interes miasta, włącznie z możliwością nałożenia kar, czy w ostateczności zwrotu działki dla miasta.

Nie lepiej było młodym ludziom ze zniżką sprzedać tę ziemię pod budowę domów? Dać w ten sposób zachętę młodym do pozostania w mieście? Dzisiaj szczególnie widać, że budynki socjalno-komunalne nie zaspakajają wszystkich potrzeb mieszkaniowych. Tym czasem miasto handluje ziemią i nic w zamian mieszkańcy nie dostają: ani miejsc pracy, ani tanich działek mieszkaniowych, a jedynie ubogaca się wąską grupę ludzi. Póki co mamy w doskonałej kondycji fabrykę zasiłków pod nazwą opieka społeczna w skrócie zwana MOPS, w którą pakuje się każdego roku gigantyczne miliony wyciągnięte z kieszeni wszystkich mieszkańców. Jak rzeczywistość pokazuje, kierownik ratusza jest mistrzem w szastaniu publicznymi pieniędzmi, miliony to dla niego... szkoda gadać.