Wpadamy w pułapkę

Pojęcie „bezpieczne zadłużenie” jest iluzoryczne. Samorząd tłumacząc mieszkańcom, że nie ma ryzyka albowiem zadłużamy się w granicach prawem dopuszczalnych – wcześniej czy później wpędzą miasto w poważne kłopoty. Właściwie te kłopoty już są zauważalne, tylko jeszcze bardzo sprytnie i propagandowo władza stara się je ukryć. Uczmy się na błędach innych. Przykładem tego jest np. „połczyński casus”, który stoczył miasto na dno.

Aby miasto mogło dalej funkcjonować na obecnym poziomie, czeka nas niebawem wzrost zadłużenia do poziomu przekraczającego 20 mln złotych. Przy budżecie w wysokości ok. 43 - 45 milionów jest ono dopuszczalne prawem, ale wpędzi miasto w wieloletnią stagnację. Radni nie powinni iść w tym kierunku za namową burmistrza. Dzisiaj już można powiedzieć, że przez najbliższe lata niewiele, lub może wcale nie będzie pieniędzy na konkretne inwestycje. A przy ewentualnej próbie pozyskania pieniędzy z zewnątrz, nie będziemy posiadali minimum na wkład własny. I ponownie przyjdzie pomysł sięgnięcia po kredyt. Przykładem jest - wcale nie priorytetowa - kanalizacja na osiedle wojskowe, którą sfinansuje się z kredytu. Wzięto go 3,3 mln zł, ponoć wykonawca podjął się jej wykonania za 2,4 mln zł. Na co reszta zostanie skonsumowana? Pewnikiem na lukę w budżecie, lub na roboty dodatkowe przy tej inwestycji, co od jakiegoś czasu stało się bardzo modne i pozwalające przewalać pieniądze poza przetargową specyfikacją. Oczywiście wszystko zgodnie z prawem, zakrzyczą natychmiast urzędnicy. Tak, zgadza się, choć na usta ciśnie się "ale"...

Obecna władza powinna sobie zdawać sprawę, że jest ciężko, a zbliża się znacznie gorsza koniunktura. Spięcie budżetu w przyszłym roku będzie zapewne jeszcze trudniejsze niż obecnego, i nie da się tego ponownie scedować na kieszenie mieszkańców i przedsiębiorców, bo wielu z nich już ma poważne kłopoty i jest im naprawdę ciężko. Ludzie po prostu jeszcze większego drenażu gotówki z ich kieszeni nie wytrzymają. Zapowiadany wzrost opłat i podatków na 2013 rok rozłoży ich na łopatki, a w ślad za tym rozłoży miasto.

Rację mają komentujący, że burmistrz idzie drogą, która zaspakaja jego aspiracje oraz przerośnięte ego i niesie za sobą ogromne koszty. W rezultacie dołują miasto na lata. Radni powinni wreszcie zrozumieć, że nie tędy droga, kiedy jedna czwarta budżetu to wydatki na opiekę społeczną, a ogromna jego część to utrzymanie rozdętej administracji publicznej i wynagrodzeń bieżących w ogóle. Przykładowo na wynagrodzenia bieżące w 2007 roku wydaliśmy z budżetu ogółem blisko 11 mln złotych, w 2011 już znacznie ponad 13 mln złotych. Czas szukać oszczędności do wzmocnienia budżetu we wszystkich obszarach, a nie tylko poprzez sięganie do kieszeni mieszkańców i podmiotów spoza sektora publicznego. A tych maleje, w samym 2011 roku ubyło ich ponad pięćdziesiąt w stosunku do 2010 roku.

Tym czasem wciąż mamy do czynienia z tendencją burmistrza do osiągania iluzorycznych sukcesów, raczej pod publikę i w dużej części w celach wyborczych, i nikt nie jest w stanie powiedzieć odważnie  stop. Zresztą, nawet gdyby, burmistrz i tak słucha tylko siebie. Za dużo nas to kosztuje!

Przy tego rodzaju braku zrozumienia dla rzeczywistości i braku troski o jutro, jedynym wyjściem jest poszukanie nowych gospodarzy. W najbliższych wyborach ludzie powinni na poważnie się zastanowić, czy chcą dalej brnąć w kosztowną niewiadomą przyszłość, czy szukać bezpieczeństwa poprzez wybór nowych władz trzeźwo stąpających po ziemi i potrafiących autentycznie szanować publiczny grosz. Nie ma innego ratunku przed zagładą miasta, w tym szerszym znaczeniu. I to nie żart. Miasto niebawem stanie się wyłącznie  ostoją rencistów i emerytów. A oni przecież kiedyś odejdą, natura nikogo z nas nie oszczędzi. W tym samym czasie młodzi będą zupełnie w innym końcu kraju lub świata, i z przykrością przeczytają, że kiedyś było takie miasto na Środkowym Pomorzu, które „eksportowało” nowe pokolenia i nie potrafiło się przed zagładą obronić. To są poważne problemy, które pilnie potrzebują alternatyw oraz zdecydowanej postawy właśnie mieszkańców. Władze bowiem wcale nie starają się tych problemów dostrzec, a cóż dopiero próbować je rozwiązać.