Po co się wysilać, mieszkańcy zapłacą

Nie jest tajemnicą, że ustawodawca szykując nową ustawę śmieciową stworzył dokument z wieloma wadami. Ale do czasu zapowiadanych poprawek jest obowiązujący, i tylko od samorządu w tej chwili zależy, jak sobie z tym poważnym problemem poradzimy. Mieszkańcy nie zagłębiają się bardzo głęboko w treść, dla mieszkańców najistotniejsze jest, ile w skali miesiąca będzie ich kosztować wywóz wytworzonych przez nich śmieci. Do obrony swoich interesów dokonali swego czasu wyboru radnych, więc ufają że staną oni przede wszystkim w obronie portfeli swoich wyborców.

Przede wszystkim sposób naliczania opłat i wysokość stawek za wywóz śmieci i nieczystości budzą poważne kontrowersje. I trudno się z tym poglądem nie zgodzić. Ustalenie jednakowej stawki od mieszkańca jest najbardziej krzywdzącym rozwiązaniem z możliwych. Każdy inny podany w ustawie podobnie. Taki pogląd potwierdza się na najprostszych przykładach. Burmistrz, czy prezes MEC każdego miesiąca otrzymują na rękę ładnych kilka tysięcy złotych. Ten drugi „karmi” się nawet z dwóch źródeł. Tak dobrze uposażonych ludzi jest więcej. Ale jeszcze więcej, bo blisko dwie trzecie mieszkańców, w tym emerytów i rencistów otrzymują w porównaniu z nimi „śmieszne” pieniądze w skali miesiąca. Do tego dochodzi spora ilość bezrobotnych. Naturalnym jest, że te różnice mają bezpośredni związek z ilością wytwarzanych śmieci przez jednych i drugich. Dobrze uposażeni burmistrz, czy prezes a w ślad  za tym utrzymywane przez nich rodziny wytworzą zdecydowanie więcej śmieci w skali miesiąca, niż „zwykły zjadacz chleba”. Różnice w sile nabywczej jednych i drugich powodują, iż nisko uposażeniu będą dopłacać do produkcji śmieci przez wysoko uposażonych. Oznacza to ni mniej, ni więcej, że przyjęty sposób naliczania opłat za śmieci, kiedy wszyscy bez wyjątku płacą jednakową stawkę jest w całości niesprawiedliwy i niespotykanie krzywdzący. W świetle tych prostych, ale jakże wymownych przykładów nasz samorząd nie stanął w żadnym zakresie w obronie mieszkańców, czyli swoich wyborców. Poszedł po prostu po najkrótszej linii oporu. Burmistrz w jednej z publicznych wypowiedzi w regionalnej prasie bardzo solidaryzował się z gminami, które postanowiły walczyć z bublem ustawowym. Niestety nie starczyło włodarzowi odwagi, aby wytłumaczyć na czym ta jego solidarność miałaby konkretnie polegać. Standardowe pustosłowie pod publikę. Podobnie mało sensownie wypowiadał się na ten temat w lokalnej telewizji.

Słynna już teraz „piętnastka” przyjęła uchwałę i uważają – uśmiechnięci od ucha do ucha – że załatwili sprawę. W ślad za tym dokumentem burmistrz ogłosił przetarg na wyłonienie firmy, która zajmie się od lipca br. wywozem wyprodukowanych przez mieszkańców śmieci. W tym wszystkim zainteresowani mieszkańcy i pracownicy ZUK nie bardzo wiedzą, jak będą mieli się odnaleźć w nowej rzeczywistości, kiedy po przetargu okaże się, że „nasza komunalka” wypadła z gry i zostanie na przysłowiowym lodzie. Po drugie nic mieszkańcom nie wiadomo, jakie burmistrz i samorząd czynili kroki, czy rozpatrywali możliwości, aby pomniejszyć skalę opłat za wywóz śmieci. Czy analizowano, i czy prowadzono jakieś rozmowy „z sąsiadem” w tym kontekście zanim ogłoszono przetarg? Mając na uwadze fakt, że miasto Świdwin niemal w całości otoczone jest wkoło gminą Świdwin!

Nowe prawodawstwo niesie ze sobą znakomite rozwiązanie, które pozwoliłoby min. mieszkańcom Świdwina i gminy Świdwin pomniejszyć opłaty za wywóz śmieci nawet o ok. 30 procent. Prawo bowiem pozwala na zorganizowanie tzw. „zamówienia wspólnego”. Czy i na ile rozważano - w obliczu prawnych możliwości - przeprowadzenie wspólnego postępowania z gminą Świdwin, tej wiedzy nie mamy. Na drodze porozumienia stron mogły wspólnie stanąć do przetargu miasto i gmina Świdwin. Wystarczyło się dogadać, ustanowić pełnomocnictwo upoważniające dany podmiot do przeprowadzenia postępowania i udzielenia jednego zamówienia wspólnego dla obu podmiotów. W przypadku takiego rozwiązania mieszkańcy miasta i gminy płaciliby zdecydowanie mniej za wywóz śmieci, a żadna ze stron stająca do wspólnego przetargu nic by nie traciła na rzecz drugiej, bowiem warunki realizacji takiego wspólnego zamówienia mogą się różnić dla danej gminy, odpowiadając ich indywidualnym potrzebom i możliwościom.

Warunkiem zasadniczym dla zorganizowaniu takiego „zamówienia wspólnego” w interesie mieszkańców jest wola stron. Jak z tą wolą jest naprawdę od dawna wiemy. Nasz burmistrz nigdy nie wyrażał chęci do współpracy z jakąkolwiek gminą, z jakimkolwiek wójtem naszego powiatu. Niech będzie dużo drożej, ale ja sam… Tyle, że nie burmistrz i radni zapłacą a niestety jak zwykle mieszkańcy.