Fakty są miażdżące

Trzeba spojrzeć prawdzie w oczy. Tego obszaru naszego życia nie da się przemilczeć, czy też zamienić sztucznie w sukces, co władza uwielbia robić. Nie, w przypadku działalności kulturalnej w naszym mieście fakty są miażdżące. Miażdżące dla władzy i samorządu. Ten obszar pokazuje, że pieniądze płyną, a nie robi się praktycznie nic. Naturalne kontakty burmistrza i radnych z poszczególnymi mieszkańcami, czy grupami mieszkańców już dawno przestały istnieć (o ile w ogóle w tej kadencji istniały) ze względu na przedmiotowy sposób traktowania samych mieszkańców. Jeśli obywatele organizują się wypowiadając równocześnie własne opinie, czy pomysły, rządzący zamiast cieszyć się są zatrwożeni ich aktywnością. Nasza miejska władza wszystko wie najlepiej, najlepiej właściwie wie burmistrz, który aktywności ludzi panicznie się boi, co przekłada się na sterowanie ręczne w każdej dziedzinie naszego miejskiego życia. Aktywność i pomysły mieszkańców to zagrożenie dla „władzy”. Mamy zakompleksiony samorząd, co skutkuje inercją a jedynym ośrodkiem aktywności przeciętnego mieszkańca Świdwina jest „oglądactwo telewizyjne”.

Nie pierwszy raz wyrażamy opinię, że burmistrz Jan Owsiak zmarnował działalność kulturalną w mieście, właściwie sprowadził ją do kompletnego dna. Oszołomiony sukcesem wyborczym w 2010 roku, który pompował bezustannie w niego i w co bardziej naiwnych mieszkańców jego szef komitetu wyborczego, burmistrz zamienił się w sukces sam w sobie i rozłożył najważniejsze dziedziny naszego życia na przysłowiowe łopatki. Aby nie postawiono nam zarzutu gołosłowności, przygotowaliśmy bardzo obrazowy materiał oparty na konkretnych wskaźnikach. Być może jest on nieco przydługi, lecz taki musi w tym przypadku być, aby czytelnik miała czarno na białym, że „ojciec całego miasta” wydaje na działalność kulturalną w mieście spory szmal z naszych kieszeni, a w zamian serwuje nam ogromne nic, ewentualnie strzelanie z łuku. Mijająca kadencja to wielkie pasmo porażek naszego włodarza, tego w żaden sposób nie da się ukryć, a działalność kulturalną zamienił w obraz nędzy i rozpaczy, dosłownie w każdej jej części. Poniżej porażające fakty.

Nie ma imprez, nie ma uczestników. Twierdzenie, że nie ma zainteresowania mieszkańców jest bezczelnym kłamstwem. Kiedy były imprezy, byli i widzowie.

Jak były koła i kluby, byli uczestnicy.

Były zespoły artystyczne, byli członkowie.

Nie ma kina z prawdziwego zdarzenia, nie ma widzów. Ubywało seansów, ubywało widzów. To jasne jak słońce.

Nie ma wystaw, nie ma widzów.

Nie ma występów, nie ma widzów.

Nie sprowadza się zawodowców, nie ma na co patrzeć.

Nie ma dyskotek, nie ma tancerzy.

itp. itd. itp.

Tego dna nie da się ukryć. Za co zespół odpowiedzialny za tę dziedzinę, na czele z burmistrzem, bierze pieniądze. W obszarze działalności kulturalnej jesteśmy w regionie pośmiewiskiem. Bez wsparcia mniejszości intelektualnej w mieście nic w tym obszarze nie będzie się dalej działo. Wsparcie mniejszości intelektualnej ( jeśli władza i radni tego nie rozumieją – nie przeszkadzajcie) jest intelektualną, ale i społeczną koniecznością. Czy burmistrz zdaje sobie sprawę, do jakiej tragedii doprowadził? Mam poważne obawy, że mu to „zwisa i powiewa”, jak wiele innych spraw. Dla ilustracji tej tezy zadam jedno, prozaiczne pytanie: czy nasz burmistrz czyta książki? Śmiem stwierdzić, że kultura samorządowa naszego miasta uwikłana jest w lokalne układy i uzależnienia w obszarze przykościelnych „elit”, ograniczających jakby celowo obszary aktywności kulturalnej ośrodka samorządowej kultury. Najważniejsze, żeby było na zachcianki dla proboszcza i na MOPS. Do tego dochodzi jeszcze fatalna polityka personalna, pozbawiona wyobraźni. Ludzie niekompetentni, dowodzeni niekompetentną władzą sprowadzili naszą miejską działalność kulturalną do dna. Za złą pracę nie ma płacy, nieprawdaż? Zobaczycie, że zaraz coś drgnie, bo to przecież rok wyborczy. Chociaż noszę w sobie wątpliwości, czy ludzie dadzą się po raz kolejny oszukać tej intelektualnej miernocie.