Czy w sprawie maczały swoje palce krasnoludki, czy też nie miały z tymnic wspólnego?

Amnezję dzielimy na: amnezję organiczną i amnezję dysocjacyjną. Nie można wykluczyć, że w sprawie, o której piszemy poniżej, mamy do czynienia z pewną odmianą amnezji dysocjacyjnej. Charakteryzuje się ona zaburzeniem m.in. oznaczającym stan, w którym dochodzi do amnezji częściowej – wówczas następuje utrata pamięci częściowej, związanej z jakimś tematem. W amnezji dysocjacyjnej wyróżnia się m.in. tzw. amnezję selektywną, kiedy osoba zapomina tylko pewne wybrane wydarzenia z danego okresu. Ale nie można również wykluczyć, że w tym przypadku możemy mieć do czynienia z amnezją udawaną, czyli mówiąc wprost: symulacją. W obu przypadkach amnezja jest bardzo niebezpieczna i szkodliwa, szczególnie kiedy dotknie osoby pełniące ważne funkcje publiczne. Najpewniej Sąd właściwie rozstrzygnie, z jakim rodzajem amnezji mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

W dniu wczorajszym przed Sądem Okręgowym w Koszalinie odbyła się kolejna rozprawa z powództwa właściciela firmy „Stefbud”, który żąda od burmistrza Świdwina zapłaty za roboty „dodatkowe” wykonane przy świdwińskim zamku. Sąd przesłuchiwał szefa firmy – Stefana Basiowa oraz burmistrza – Jana Owsiaka. Pierwszy pamiętał sporo, drugi niewiele.

Pierwszego Sąd zapytał m.in. o zasady rozliczania, na jakie rzekomo mieli się dogadać burmistrz z powodem. Powód potwierdził swoje wcześniejsze zeznania, że wartość robót była zaniżana, by nie przekroczyć wartości 14.000 euro. To pozwalało, według powoda, ominąć potrzebę ogłaszania przetargu. W tym momencie zacytujmy informację zamieszczoną w dzisiejszym GK: „Ale później burmistrz miał mu wyrównać poniesione koszty. Inne roboty wykonywał na zlecenia ustne burmistrza, wykonywał przedmiary i przedstawiał kosztorysy i je realizował, nie martwił się o podpisanie stosownych umów już po wykonanych robotach, bo to miała być stała praktyka”. Następnie powód podał konkretne przykłady, kiedy przyjmowano klucz omijania konieczności przetargu: „- Tak było w przypadku choćby kanalizacji deszczowej przy ul. Kochanowskiego, z ul. 1 Maja, studzienką kanalizacji sanitarnej przy ul. Słowiańskiej czy ul. Wenedów - mówił na rozprawie Stefan Basiów. - Miałem zaufanie do burmistrza. Wcześniej zawsze mi płacił”.

Przesłuchiwany burmistrz był odmiennego zdania. Przytoczmy informację dziennikarki GK: - Nie zlecałem ustnie wykonania jakichkolwiek robót - zarzekał się Jan Owsiak, burmistrz Świdwina, na wczorajszej rozprawie.
- A jak pan zinterpretuje fakty wykonania tych robót? - dopytywała sędzia Krystyna Szóstak-Werner.
- Nie potrafię powiedzieć - mówił Owsiak. - Ja wiedziałem, na czym ma polegać inwestycja, ale nie wiem, które roboty wchodziły w zakres robót z umowy podstawowej, a które objęte były umową z 3 listopada i kolejnymi (tzw. KOŚ, dop. red.). To sprawa wydziału merytorycznego. Ja kosztorysów powykonawczych nie widziałem na oczy, faktury trafiają do księgowości. Mi nic nie wiadomo, by Basiów miał wówczas zastrzeżenia co do odbioru czy kwot. Roboty były odebrane i zapłacone. Znam swoje kompetencje i nie ma możliwości, by jakiekolwiek roboty mogły być realizowane z pominięciem procedury”.

Dziennikarka przytacza na koniec, że burmistrz „Jan Owsiak nie zaprzeczył, że przedstawione mu na mapce sytuacyjnej roboty zostały wykonane, jednak nie wiedział, kto je wykonał i kiedy”. Czyżby krasnale? To zdanie zupełnie nie koresponduje z wcześniejszymi zeznaniami świadków, którzy zeznawali, że burmistrz praktycznie codziennie, a nawet kilkakrotnie w tym samym dniu, odwiedzał plac robót, za które przedsiębiorca domaga się zapłaty.

Zeznania Jana Owsiaka zadziwiają. Ale nie tylko, budzą także śmiech i politowanie. Okazuje się bowiem, że osoba pełniąca poważną funkcję publiczną nie jest zupełnie zorientowana, co się wokół niej dzieje, kto co robi na zarządzanym przez niego podwórku, kto za co odpowiada, za co On odpowiada itd. itd. Dał tego również przykład, kiedy prasa swego czasu próbowała wydobyć z niego informacje na temat „znikającego prądu”. Wówczas też zastawiał się „wydziałami merytorycznymi” urzędu.

Sąd zdecydował powołać biegłych, którzy spróbują ogarnąć całość. Być może w końcu dowiemy się, czy w sprawie maczały swoje palce krasnoludki, czy też nie miały z tym nic wspólnego?