O podatkach i sile przebicia

Według sprawozdań o zaległościach podatkowych i niepodatkowych publikowanych na BIP, zaległości w ostatnich trzech latach na koniec roku wynosiły:

1.886.603,50 zł – saldo na 31 grudnia 2009 r.
2.365.920,72 zł – saldo na 31 grudnia 2010 r.
3.096.299,18 zł – saldo na 31 grudnia 2011 r.

Bez względu na to, jakie są przyczyny tak poważnego wzrostu zaległości jest to zjawiskiem bardzo niepokojącym. Przede wszystkim świadczy o braku odpowiedzialności radnych, którzy w obliczu ww. niepokojącego zjawiska dali burmistrzowi zielone światło na podniesienie podatków i opłat jesienią ubiegłego roku. Skarbnik miasta jest bardzo doświadczoną osobą i nie sądzę, żeby jako strażnik finansów miasta „ot tak sobie” wyraziła zgodę na ten nieroztropny pomysł burmistrza.
Wzrost o 64 procent nieściągalności podatków na przestrzeni lat 2009 – 2011 a jednocześnie wysokie ich podniesienie, aby dalej robić wrażenie sukcesu świadczy o nieudolności tej władzy oraz radnych, ale i braku oglądu rzeczywistości. Mówiąc prościej: samorząd nieodpowiedzialnie bagatelizuje przyczyny tego stanu rzeczy.

Sięgnięcie do kieszeni mieszkańców oraz osób prowadzących o różnej skali działalność gospodarczą, aby wypełnić lukę budżetową spowodowaną m.in. rozpasaniem rządzących oraz wieloma oznakami niegospodarności prowadzi do jeszcze większej biedy zwykłego zjadacza chleba, który systematycznie będzie tracił pracę. Zauważymy to bardzo szybko i odczujemy drastycznie w nadchodzących latach. Tyle, że może być za późno, gdyż zdarzają się od czasu do czasu tzw. procesy nieodwracalne.
W obliczu takiego rządzenia, trzeba będzie niebawem opiekę społeczną przenieść do znacznie większej siedziby, gdyż w obecnej jego lokalizacji bieda i ubóstwo się nie pomieści. Być może wówczas burmistrz będzie spokojny o każde następne wybory. Potencjalny wyborca i jego dzieci nie dostaną wsparcia, jak nie odda on słusznego głosu w wyborach. Pozwala to także na umocnienie pozycji głównodowodzących, którzy już teraz są sowicie opłacani i funkcjonują jakby na wzór sekty. Nie jesteś karny, zaczynasz myśleć, mieć własne zdanie, jakiś pogląd – wypadasz z gry! Wszystko razem jest kpiną z mieszkańców i świadomym pogłębianiem ich trudnej sytuacji.

Polityka finansowa a właściwie społeczno-ekonomiczna burmistrza jest ładnie opakowanym cukierkiem, tylko jakoś nikt nie chce głośno powiedzieć, że w środku jest niestrawna zawartość. A strateg z plebanii, krok po kroczku, umacnia swoją pozycję i co którąś niedzielę każe klaskać i krzyczeć hurrrrra! nasz burmistrz jest skromny i tak naprawdę cacy. Nie prawda, jest zupełnie odwrotnie – jest coraz gorzej! Mamy do czynienia z wielkim nieporozumieniem i uwstecznieniem, albowiem „siła przebicia” poszczególnych samorządowców nie może zależeć od ilości pochwał rzuconych z ambony.