Kredyt zaczyna gonić kredyt

Nie da się ukryć, że budżet Świdwina na 2013 rok jest tragiczny, co jest konsekwencją nieodpowiedzialnego rządzenia w latach poprzednich. Wypowiedź skarbnika podczas komisji w dniu 11 grudnia ubr. była tego potwierdzeniem. W dalszej części podaję link na BIP do całości protokołu.

Żeby domknąć budżet trzeba wziąć kredyt w wysokości 2 mln złotych. Cel przeznaczenia tych pieniędzy świadczy o nieudacznictwie władz, albowiem kwota ta nie idzie na inwestycje, a praktycznie na spłatę wcześniej zaciągniętych kredytów oraz podwyżkę płac w administracji. Patrząc na ten budżet i koniunkturę, jaka rysuje się na przyszłość, już dzisiaj można śmiało powiedzieć, że budowanie budżetu na 2014 rok będzie jeszcze trudniejsze. O nieudacznictwie burmistrza i skarbnik świadczą również prognozy sytuacji finansowej miasta, którą to symulację każdego roku zmieniają, i za każdym razem na niekorzyść. Zamiast dokonać cięć w obszarach konsumpcyjnych, czyli głównie płacach – tandem ten mówi o trudnościach, a jednocześnie podnosi płace. Wyjątkowe nieporozumienie. Budżet jest więc niespotykanie konsumpcyjny, gdyż teraz już wiadomo, że dwie główne inwestycje bez środków zewnętrznych nie mają szans na realizację. Kiedy te inwestycyjne kwoty odejmie się od ogólnej sumy zaplanowanego budżetu, okazuje się, że jego zdecydowana większość idzie na płace i opiekę społeczną. Nie okłamujmy się, przy takiej polityce finansowe, jaką prowadzi burmistrz Owsiak czeka miasto katastrofalna przyszłość. Brak sygnałów ze strony radnych, że trzeba zacząć oszczędzać w obszarach typowo konsumpcyjnych wpisuje tę piętnastkę w obraz, który malował i maluje burmistrz. Powstał finansowy kicz, nie wart jednego kieliszka wódki, a mimo to towarzystwo nami rządzące zaraz po sesji opijało ten bohomaz z zadziwiającą radością i nader obficie. Niespotykana radość nieudaczników musi budzić zdziwienie i obawy. Zdaje się, że w samorządzie mamy wykształconych i niegłupich ludzi. Ale to miraż i niezgodny z prawdą pogląd. Cóż bowiem znaczy pozycja i wykształcenie, jeśli stawiane są bezprzykładnie na szali dziwnie pojętej lojalności wobec czegoś, co absolutnie nie zdaje egzaminu. Titanic tonie, a wódka się leje i orkiestra gra.

Podczas tej przedziwnej komisji, nie wiadomo czemu nazwanej „budżetową”, nie padły żadne słowa z ust radnych (poza radnymi Artyńskim i Ostapowiczem), że coś jest nie tak, że trzeba ten dokument zweryfikować, odchudzić pewne obszary z wydatków, zacisnąć pasa wspólnie z mieszkańcami. Nie – bezczelnie burmistrz oznajmił, że niczego nie będzie z radnymi uzgadniał. A radni przyjęli to z rozbrajającą pokorą. Burmistrz i radni nawarzyli bardzo kiepskiego piwa, a teraz w sytuacji krytycznej każą je pić mieszkańcom, sami zaś poszli do knajpy najeść i napić się delikatesowych towarów. Natomiast kilka tysięcy mieszkańców w kolejnym rok skierowali po jałmużnę do opieki społecznej, garstce zaś podnieśli pensje i w zamian zażądają zapewne w przyszłym roku głosów poparcia. Czy mieszkańcy się na to nabiorą? Zaczynam z dnia na dzień coraz bardziej wątpić. Tych wszystkich, którzy próbują mi podczas rozmów w urzędzie udowadniać, że władza w ostatnich latach jednak sporo zrobiła, odsyłam do dokumentów, aby zliczyli jakim kosztem ten „sztuczny sukces” był zrobiony oraz z jakim bajzlem i rozpasaniem po drodze!

Na uwagę zasługuje jeszcze jeden fragment omawianej przeze mnie od kilku dni komisji połączonych rady miasta. Radny Marian Ostapowicz pozwolił sobie zadać burmistrzowi stosowne moim zdaniem pytanie w kwestii podniesienia górnych stawek wynagrodzeń kierowników jednostek, w tym dwukrotne w 2011 roku.

Szczegóły: http://www.biuletyn.net/nt-bin/_private/swidwin/7908.pdf

Po pierwsze, czemu radny Ostapowicz zawęził pytanie i pominął wątek zatrudniania żony burmistrza na kierowniczym stanowisku? Na dodatek w instytucji, gdzie przepływają miliony, a małżonka burmistrza zapewne podejmuje decyzje o części ich wydatkowania w imieniu burmistrza-małżonka! Po drugie radny Ostapowicz dał się zbyć burmistrzowi wątpliwym wyjaśnieniem o jego działaniu zgodnie z prawem w kwestii podniesienia w jednym roku górnych stawek wynagrodzeń. Z prawnego punktu widzenia, burmistrz udzielił bardzo kruchej odpowiedzi, która w przypadku przygotowanego radnego do takiej polemiki nie wytrzymałaby prawnego ciśnienia. Żenująca ze strony burmistrza była również ironiczna dygresja o czytaniu przez radnego Ostapowicza internetu: „… w tym internecie lubi pan grzebać…”. Panie Owsiak, żeby nie ten internet i nasz blog na nim, dalej by Pan „wciskał ludziom przysłowiowy kit” i robił z siebie gwiazdę, która w świetle naszych publikacji już dawno przestała błyszczeć, jeśli w ogóle kiedykolwiek autentycznie świeciła. Kiedy bliżej się przyjrzeć tym osiągnięciom i ich finansowym, moralnym i etycznym konsekwencjom, okazuje się, że gwiazda musiała być zasilana co najwyżej słabym dynamem, które napędzali „wątli najemnicy” za duże pieniądze wyrwane z kieszeni Bogu ducha winnych mieszkańców.

Panie Janku, mam okazję rozmawiać z Panem w miarę często i nie rozumiem, czemu ma Pan tak krótki wzrok, czemu nie dostrzega Pan ludzi, czemu Pan im nie wierzy, czemu wszyscy ponoć na Pana czyhają i czemu wszędzie widzi Pan podstęp? Należy zadbać o swoje osobiste zdrowie, nie tylko o pieniądze. Rządzenie w demokratycznych realiach zupełnie na czym innym polega. Ludzie płacą wielkie pieniądze i należy im się jawność w każdym szczególe tego rządzenia. Należy im się także szacunek i odrobina pokory. Jak się Pan tego nie nauczy, a na tyle Pana znam, że mam prawo mieć wątpliwości, w przyszłym roku wyborcy pokażą Panu „gdzie raki zimują”. I zapewniam, że ja im w tym pomogę!