Temida płonie ze wstydu

Rzecz miała się przed trzema laty. Byłoby do niej nie warto wracać, gdyby nie wydarzenia mające miejsce przed i po. Kiedy z ust byłego członka Komitetu Wojewódzkiego PZPR padają słowa o „darze z wysokich niebios”, odbiorca ma prawo głęboko się zastanowić, z jakiego powodu osoba wypowiadająca te słowa naraża się na śmieszność i uszczypliwe komentarze. Z drugiej strony zachowanie takie może być racjonalnie wytłumaczalne. Można nawet mówić o nawróceniu, a to już wymaga skupienia i powagi. Zostawmy tego typu rozważania, albowiem nie przystoi wkraczać w sferę tak prywatnych obszarów życia człowieka. Nawet, jeśli przytoczone słowa „byłego towarzysza” padły w kontekście „nadzwyczajnej” obecności na spotkaniu podobnych nam śmiertelników. Oceńcie sami.

Józef Walkowski:

Trudno przybycie proboszczów na powyborczą sesję rady miasta nazwać „darem niebios”, wybór Jana Owsiaka w 2010 roku na burmistrza podobnie. W pierwszym przypadku nazwałbym to zupełnie inaczej, ale nie w tym rzecz. Wracam pamięcią do tej sesji zupełnie z innego powodu. Powodem tym jest Temida, bogini będąca uosobieniem sprawiedliwości, prawa i wiecznego porządku, która była (i jest obecnie) przedstawiana z wagą, mieczem i najczęściej z opaską na oczach, będącą symbolem bezstronności. Współcześnie Temida jest personifikacją praworządności. Miło było więc usłyszeć z ust radnych i burmistrza:

Zupełnie zrozumiałą jest radość, jaką okazał podczas tego spotkania szef KWW „Świdwin Razem” Józef Walkowski. Był to bowiem niewątpliwy sukces wyborczy. Tyle, że w tym samym czasie wielu mieszkańców miasta pobudził do słusznej refleksji, na ile w ten sposób „zmonopolizowany” samorząd utożsami się ze społecznością a na ile z samym sobą. Dzisiaj już wiemy, że prawdopodobnie nie był to „dar niebios” a bardziej przypominające „skaranie boskie”. W świetle wydarzeń, zdarzeń, relacji i braku transparentności a w konsekwencji utraty wiarygodności, z czym mieliśmy do czynienia przez ostatnie lata w odniesieniu do nami rządzących, przenośnia przeze mnie użyta jest jak najbardziej uprawniona. W zderzeniu z rzeczywistością, ironia i kpina utożsamiła się z Temidą, którą ówcześnie – odurzony wodą sodową – z uśmiechem na ustach, wniósł na sesyjną salę Józef Walkowski, by wręczyć ją w ręce człowieka mającego być strażnikiem prawa w mieście.

Józef Walkowski:

Trudno powiedzieć, czy już wówczas Józef Walkowski zdawał sobie sprawę, jak zakpiono z nas wszystkich. Nie wiadomo również, czy Temida zdawała sobie sprawę w co ją wplątał były członek KW PZPR, ówcześnie szef KWW „Świdwin Razem”, a obecnie sekretarz Rady Konsultacyjnej. Można natomiast bez ryzyka i z dużą dozą prawdopodobieństwa przypuszczać, że Temida obecna na sesji w dniu 30 listopada 2010 roku płonie dzisiaj ze wstydu.