Zrobimy tutaj Ukrainę

Dzisiaj media pokazują i piszą o pikiecie przed starostwem powiatowym. Pozwalamy sobie i my słów kilka na temat tego wydarzenia skreślić. Napisanie takiego tekstu nie jest proste, z wielu powodów. Przede wszystkim obserwatorzy, ale i część bezpośrednio zainteresowanych nie miała wiedzy, kto jest organizatorem tego przedsięwzięcia. Zaciągnęliśmy języka i wyszło nam, że organizatorem jest Marcin O. Czemu On?

Poszliśmy tym tropem przed paroma dniami, kiedy dotarła do nas informacja o organizowanej pikiecie. Poznaliśmy szczegóły ostatnich wydarzeń w kwestii regulacji wszelkich zobowiązań przez dzierżawcę szpitala oraz poznaliśmy szczegóły czwartkowego spotkania załogi szpitala z dyrektorem, starostą i jego zastępcą. Kilka dni przed pikietą na nasz mail dotarła od anonimowej osoby treść Apelu, jaki został złożony w starostwie w dniu protestu. W świetle posiadanych informacji zastanawialiśmy się, jaki jest rzeczywisty cel pikiety? Proszę się nie śmiać, to bardzo poważne pytanie. I nie łatwo było nam znaleźć na nie odpowiedź.

Po pierwsze przeprowadziliśmy analizę zapisów ujętych w Apelu. Z wiedzy, jaką pozyskaliśmy od pracowników szpitala wyszło nam, że jego zasadnicza część straciła ważność i jest bezprzedmiotowa. Również z relacji przedstawicieli załogi wiemy, iż podczas czwartkowego spotkania padły ze strony starostwa konkretne zobowiązania i gwarancje. Dyrektor poinformował załogę, że właściciele spółki Szpitale Polskie, podobnie jak starostwo, czują się oszukani przez Zarząd spółki, czego skutkiem było natychmiastowe ich odwołanie, z perspektywą skierowania spraw do prokuratora. To radykalne posunięcie pozwoliło na bardzo szybkie uregulowanie wszelkich zaległości spółki, a zmiany organizacyjne wprowadzone przez udziałowców pozwolą na prowadzenie spójnej polityki, której zasadniczą ideą jest zapewnienie bezpieczeństwa pracowników i pacjentów placówki. Załoga poznała plany organizacyjne szpitala na najbliższe tygodnie. Przede wszystkim jednak załoga otrzymała zapewnienie pełnej płynności finansowej i zabezpieczenia medycznego. Ze strony Starosty padło zapewnienie o zasadności utworzenia spółki samorządowej, o czym na ostatniej sesji zadecydował samorząd powiatowy. Mało tego, Starosta powiadomił załogę, że w przypadku, kiedy dzierżawca w ciągu najbliższego miesiąca, do czasu zarejestrowania spółki, nie będzie wywiązywał się z warunków umowy, w tym jeśli dojdzie do sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia pacjentów, lub nastąpią perturbacje w terminowym wypłacaniu pracownikom świadczeń Zarząd powiatu wypowie w trybie natychmiastowym umowę dzierżawcy.

Jak my to rozumiemy? Ni mniej, ni więcej, że wreszcie potraktowano załogę po partnersku, przekazano istotne informacje, złożono zobowiązania i gwarancje. Sądzimy, iż podobnie jak załoga, również starostwo przestało ufać dzierżawcy. Pewnie dlatego mimo uregulowania przez dzierżawcę wszystkich płatności a z tym zapewnień, starostwo podtrzymało decyzję o zawiązaniu spółki samorządowej.

Reasumując wychodzi na to, że w świetle debaty na ostatniej sesji, ruchów wykonanych przez właścicieli spółki oraz tego, co powiedziano w czwartek do załogi, pikieta stała się bezprzedmiotowa. Przynajmniej w kontekście zapisów w Apelu. Organizator stanął zapewne przed dylematem, czy rozpisany scenariusz pikiety pokrywa się z rzeczywistością. Wiemy z pewnych źródeł, że zastanawiano się nad wycofaniem treści Apelu i wprowadzeniu w to miejsce przesłania do starostwa o innej treści. Była taka wola od części załogi. W początkowej fazie bezpośredni organizator przystał na taką koncepcję. Co zaszło w kolejnych godzinach, że w czwartkowe popołudnie organizator podtrzymał pierwotny scenariusz przeprowadzenia pikiety. Czy miała na to wpływ konsultacja organizatora z Markiem M., czego organizator wcześniej nie ukrywał wśród pracowników? Czy może konsultacja z burmistrz Barbarą N., która w piątkowy ranek „odprawiała” organizatora pikiety z Placu Wolności? Tego nie wiemy, możemy snuć tylko przypuszczenia. W każdym bądź razie wydarzenia przed pikietą miały prawo podnieść poziom adrenaliny u organizatora. Okoliczności bowiem zakłócały cel.

Wobec tego, tym trudniej przebiegało nasze poszukiwanie właściwych przyczyn pikiety. Odpowiedź znalazł dla nas organizator i towarzysząca mu osoba w chwili, kiedy postanowili złożyć Apel w starostwie. Skierowali się do sekretariatu, prosząc w nim o spotkanie ze Starostą. Sekretarka poinformowała grzecznie, że w tej chwili Starosta jest zajęty (w gabinecie Starosty trwało nagranie rozmowy z TV Szczecin). Widać informacja przekazana przez sekretarkę nie usatysfakcjonowała przybyłych z Apelem, bowiem padły bardzo groźne słowa. Jedna z osób towarzyszących organizatorowi pikiety oznajmiła, że „zrobimy tutaj Ukrainę, pani wyleci przez okno”, natomiast sam organizator wypalił „pani nie będzie tutaj pracowała, oni odejdą i pani odejdzie”. Nie dziwimy się, że Starosta odmówił wyjścia do pikietujących, bo w tym momencie każdy zadał by sobie pytanie, kto tak naprawdę jest organizatorem tego całego przedsięwzięcia. Przyjął natomiast Apel i też pewnie się zastanawia do tej pory, kto go złożył, gdyż nie było pod nim żadnego podpisu. Dosłownie, ani jednego podpisu. Świstek – sporządzony, wydrukowany i oddany nie wiadomo przez kogo. Wiedza o tych zdarzeniach dała nam odpowiedź na zasadnicze pytanie.

Otóż kiedy przefiltruje się to wszystko, plus oddzieli ziarno od plew, okazuje się, że ktoś walczy o władzę i już zaczął zwalniać w starostwie. A jak zaczął zwalniać, to i pewnie przyjmuje do starostwa. A wszystko dzieje się w okolicznościach, z którymi już kiedyś mieliśmy do czynienia, przed kilkoma laty. Marek M. i jego koleżanki i koledzy dużo wcześniej pokazali, jak ofiarnie walczyli o szpital powiatowy. Trzeba nawet podkreślić, że bardzo ofiarnie. Tak ofiarnie, że samorząd powiatowy do dzisiaj z pieniędzy podatników spłaca ich radosną twórczość. Człowiek, który swego czasu skłonił pielęgniarki do rezygnacji z trzynastych pensji, a w kilka miesięcy później podniósł płace lekarzom lepiej już się niech nie zajmuje ratowaniem szpitala. Można podać masę przykładów, że po prostu nie ma o tej materii zielonego pojęcia, podobnie jego koleżanki i koledzy. Należy się bardzo dziwić załodze szpitala, która wiele przez lata doświadczyła, że obecnie pozwala się wmanewrowywać w następne rozgrywki. Już dzisiaj widać wyraźnie, kto jest dla celów byłej ekipy wykorzystywany. Dzisiaj też wyraźnie widać, kto na czyjej smyczy chodzi. Szczególnie też dzisiaj widać, kto chce jedynie władzy, a kto chce uratować szpital. Jesteśmy niemal pewni, że Świdwinianie przejrzeli tę fałszywą grę i dlatego mimo zaproszenia nie przystąpili do pikiety przed starostwem.

Przedłużono nam wiek emerytalny do 67 roku życia. Zupełnie niepotrzebnie. W świetle faktów, z jakimi mamy do czynienia w powiecie świdwińskim nie ma to żadnego sensu. Po prostu ludzie, którzy osiągają wiek emerytalny według poprzedniej wersji, powinni na nią iść natychmiast, czy im się to podoba, czy nie! Oni tym czasem robią ludziom wodę z mózgu, zwalniają i przyjmują i koniecznie chcą rządzić do śmierci. Zapewniamy, tak się nie da. Nasza społeczność zrobiła dalsze kroki do przodu i pomimo oporów, wyśle emerytów na emeryturę. Czy na nią zasłużyli, czy nie! Dajcie załodze szpitala spokój, oni bez Waszej fałszywej pomocy dogadają się z kim trzeba, by szpital dalej funkcjonował. I to na pewno znacznie lepiej, niż kiedy Marek M. z ekipą miał na to szansę i na własne życzenie jej nie wykorzystał. Trudno nawet sobie wyobrazić, by ludzie tego pokroju mieli ponownie objąć władzę na szczeblu powiatu oraz władzę nad szpitalem. Należy wierzyć w mądrość ludzi. Zapewne tym razem nie dadzą się nabrać.

I proszę nie pieprzyć, że mamy coś wspólnego ze starostwem, czy bezpośrednio ze Starostą i przygotowaliśmy tekst na zamówienie. Oświadczamy, że tak nie jest. Po prostu poświęciliśmy czas, zebraliśmy fakty, czego kwintesencją jest powyższy artykuł. Dziękujemy wszystkim osobom, które dostarczyły nam różne informacje i dokumenty na skrzynkę mailową.