Pies ogrodnika, czy jeszcze coś gorszego?

Opisywaliśmy na niniejszym blogu perturbacje związane z przekazaniem dofinansowania, jakie uchwałą samorząd świdwiński zobowiązał się przekazać na modernizowane przez Starostwo Powiatowe ulice Kombatantów i Wojska Polskiego. Ówczesny burmistrz, z braku woli lub czegoś tam, normalną uchwałę zaczął nagle nazywać intencyjną i miał poważne opory, by obiecaną kwotę 800 tys. zł przekazać inwestorowi. W ostateczności wolą wyborców nie dano mu szansy dać lub nie dać powiatowi tej kwoty.

Jednak okazuje się, że ówczesny burmistrz do końca kombinował, co zrobić, by Starostwo Powiatowe w Świdwinie tej kwoty nie otrzymało. Z otrzymanych przez nas przesłuchów, potwierdzonych przez osoby władne, wynika, że kończący kadencję włodarz wpadł na pomysł, by zwołać sesję nadzwyczajną na 5 lub 6 listopada br. w celu podjęcia m.in. chwały zmieniającej tę nazwaną „intencyjną”. A wszystko po to, by pod płaszczykiem zmniejszenia deficytu budżetowego, te 800 tys. zł z przeznaczeniem dla powiatu na ww. drogi (wpisane w tegorocznym budżecie miasta) przenieść do działów, z których byłyby już nienaruszalne i tym samym na swoje odejście pokazać Starostwu Powiatowemu w Świdwinie przysłowiową figę. Po takim zmienieniu uchwały, prawdopodobnie powiat czekałby bardzo długo na obiecane pieniądze, lub nigdy by ich nie otrzymał. Pewnikiem świat by się nie zawalił, ale brzydkie kuku na odchodne by było. W naszej ocenie pomysł nie tylko szalony, lecz na dodatek perfidnie głupi.

Do wykonania całej operacji został zaangażowany główny pomagier, który jak otumaniony żołnierz na rozkaz dogorywającego dowódcy jest w stanie zrobić wszystko (po nas choćby potop). Niestety plan się zawalił, bo kończący kadencję radni, których dopadła porażka wyborcza powiedzieli zdecydowane „nie!”. Trafnie widać ocenili, że dość kompromitacji, po co im jeszcze jedna i nie dali się wciągnąć w ten makiawelistyczny, pozbawiony skrupułów pomysł.

Nowa rada „intencyjną” uchwałę naprawiła, umowę strony wczoraj podpisały i nic już nie stoi na przeszkodzie, by zobowiązanie miasta zostało uczciwie spełnione. Tak się zachowują poważni ludzie.

Tak na marginesie. Przeprowadziłem dzisiaj długą rozmowę z moją serdeczną koleżanką. Znamy się chyba lat więcej niż oboje mamy. Przekonywała mnie delikatnie do pewnych rzeczy. Nie dałem się zwieść. Wciąż twierdzę, że czynienie dobra nie może usprawiedliwiać czynienia zła.