Tak dla porządku rzeczy

W świetle tego, z czym mamy do czynienia w kraju, ale i na naszym lokalnym podwórku, idzie się naprawdę pogubić. Nie wiadomo już, czy zaraza – zwana pod naszą szerokością geograficzną bardzo pieszczotliwie „korupcja” – idzie z góry na dół, czy też odwrotnie. W labiryncie licznych korupcyjnych zdarzeń można się rzeczywiście pogubić. Bezkarne panoszenie się tej zarazy ma podwójne dno, bowiem przy próbach wykrycia jej i napiętnowania zgodnie z prawem mamy do czynienia z „równymi i równiejszymi”. Ten przedziwny status „winnych i niewinnych” oraz skalę „szkodliwości czynu” określają przedstawiciele różnych instytucji do zwalczania zarazy, którzy nierzadko z „uzasadnionych powodów” umarzają sprawy, a nawet wręcz nie podejmują ich mimo namacalnych dowodów.

Byłemu ministrowi transportu postawiono zarzut składania niezgodnych z prawdą zeznań majątkowych. Minister nie wpisał do nich swojego cennego zegarka, którego szacowana wartość wynosi ok. 17 tys. zł. Do oświadczeń majątkowych bowiem trzeba wpisywać mienie o wartości co najmniej 10 tys. zł. Minister tego nie zrobił i stracił stanowisko. W podobnej sprawie prokuratura wszczęła postępowanie wyjaśniające z urzędu, idąc śladem informacji w mediach, w stosunku do Janusza Palikota. Śledztwo dotyczy niewykazania w oświadczeniu majątkowym mienia o wartości powyżej 10 tys. zł.

Składający oświadczenie majątkowe ma obowiązek w dziale X oświadczenia wpisać zobowiązania pieniężne. Zgodnie z rozporządzeniem składający oświadczenie wymienia zaciągnięte kredyty i pożyczki. Ujawnieniu podlegają kredyty i pożyczki zaciągnięte zarówno w bankach i innych instytucjach oszczędnościowo-kredytowych, jak i od osób prywatnych. Co ważne, w oświadczeniu należy ujawnić osobę (lub instytucję), wobec której osoba składająca oświadczenie ma zobowiązania i określić w zwięzły sposób tytuł prawny zobowiązania oraz jego wysokość. Wysokość zobowiązania należy określić kwotowo. Złożenie oświadczenia majątkowego z podaniem nieprawdy lub zatajeniem prawdy rodzi odpowiedzialność za przestępstwo składania fałszywych zeznań (art. 233 § 1 k.k.). Sankcją grożącą za złożenie fałszywego oświadczenia majątkowego jest kara pozbawienia wolności do lat trzech.

Część radnych Rady Miasta Świdwin, w tym przewodniczący Henryk Klaman oraz były przewodniczący Roman Artyński, powzięła informację od znanego przedsiębiorcy Stefana B., który przez okres kilku lat był wykonawcą wielu prac zlecanych przez miasto, członka KWW „Świdwin Razem”, członka Rady Konsultacyjnej przy Burmistrzu Świdwina, prezesa klubu sportowego, wyróżnionego tytułem „Zasłużony dla Miasta Świdwina”, wielokrotnie nagradzanego przez Burmistrza Miasta i samorząd dwóch ostatnich kadencji, wyróżnianego i odznaczanego na szczeblu powiatu i województwa a więc osoby bezspornie publicznej i z racji funkcji oraz tytułów z dużym prawdopodobieństwem wiarygodnej. Otóż ta znana osoba twierdzi (nasz zespół dysponuje potwierdzeniem w formie zapisu elektronicznego), że dała (pożyczyła?) Burmistrzowi Świdwina w formie „przysługi koleżeńskiej” kwotę 17.000 zł na zakup samochodu, na potwierdzenie czego dysponuje dowodami. Przyjmując, że taki fakt miał miejsce, Burmistrz Miasta miał obowiązek wykazać w swoim oświadczeniu majątkowym ww. kwotę i podać od kogo ją otrzymał oraz w jakiej formie dokona lub dokonał jej spłaty. Przeglądaliśmy oświadczenia majątkowe składane przez Burmistrza Świdwina bardzo uważnie i w żadnym z nich nie jest ujęty opisany przez przedsiębiorcę Stefana B. fakt. Liczymy, że organa do tego powołane z urzędu podejmą czynności sprawdzające w przedmiotowej sprawie. Tym bardziej, że zbliżają się wybory samorządowe, sprawa w mieście jest tajemnicą poliszynela, więc zapewne wyborcy chcieliby poznać prawdę. Nie można bowiem wykluczyć, że ww. przedsiębiorca mógł się dopuścić pomówienia, a tak naprawdę Burmistrz Miasta jest „czysty jak łza”. O sprawie „dziwnych” przetargów i płatności dla firmy „Stefbud” nie wspomnimy, bo tym zajmuje się Sąd Okręgowy w Koszalinie.

Ten sam przedsiębiorca, Stefan B., tym samym ww. radnym, przekazał jasne i bardzo konkretne informacje dotyczące podłączenia ogrzewania kościoła pod miejską sieć energetyczną, co zdaniem tego przedsiębiorcy naraziło budżet miasta na straty rzędu setek tysięcy złotych. Mimo tej wiedzy, samorząd sobie z tym problemem nie może poradzić, a Burmistrz Miasta w tym temacie niesamowicie śmiesznie kluczy i zastawia się decyzją prokuratury. Również w tej sprawie mieszkańcy liczą, co wywodzimy z różnych reakcji, że organa do tego powołane z urzędu podejmą stosowne czynności i sprawę raz na zawsze wyjaśnią (rzetelnie!). Nie tylko my mniemamy, że czynności prowadzone przez Komisję Rewizyjną Rady Miasta niczego konkretnego nie wyjaśnią. Gdyby sprawa nie miała być może drugiego dna, już dawno Burmistrz Miasta opublikowałby w „Głosie Koszalińskim” swoje stanowisko w formie sprostowania do wcześniejszej publikacji.

Jak się dowiadujemy ze strony internetowej parafii MBNP, w dniach 15 – 16 czerwca br. kanoniczną wizytację w Świdwinie przeprowadzi ks. Krzysztof Zadarko, biskup pomocniczy diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej i biskup tytularny Cavaillonu. W programie tej wizytacji jest m.in. Uroczysta Sesja Rady Miasta oraz poświęcenie tablicy im. św. Jana Pawła II. Bardzo fajnie. Być może padną słynne słowa: „prawda nas wyzwoli”. Dla parafian to wielkie święto, dla władzy oczekiwany parasol ochronny i możliwość kolejnego przedwyborczego nadęcia za publiczny grosz, a dla proboszcza ks. Kizielewicza okazja ponownego wykazania się, że „całą gębą” biznesmenem jest (na koszt podatnika!). Kiedy już wszyscy dowartościują się, ochłoną, zapewne zapragną z prawdziwego zdarzenia roboczej wizytacji w Świdwinie przedstawicieli Prokuratury Okręgowej pod nadzorem Prokuratury Apelacyjnej, Policji Wojewódzkiej pod nadzorem Centralnego Biura Antykorupcyjnego i ewentualnie Centralnego Biura Śledczego. Tak dla porządku rzeczy i lepszego samopoczucia władz oraz mieszkańców.