Jaśkowe jajko

Jaśkowe jajko. Określenie to pochodzi ze starohiszpańskiej opowiastki ludowej. Według niej głupi Jasio miał postawić jajko na sztorc na jaspisowym blacie, czego nie umieli dokonać mędrcy. Skorupkę lekko nadtłukł, ale jajo postawił. Tylko po co, podstępem?

Nie podlega dyskusji, że człowiek zdemoralizowany nie powinien rządzić czymkolwiek, także miastem. W świetle materiału, który od miesięcy prezentujemy czytelnikom, teza, że rządzi miastem człowiek zdemoralizowany, jest jak najbardziej uprawniona. Konglomerat faktów przytłacza każdego, kto dokonuje ich analizy. Brak głębokich przemyśleń w tej kwestii ze strony samorządu, tolerowanie pewnych postaw i zachowań, pozwala przypuszczać, że jad zdemoralizowania wniknął także w jego przedstawicieli. Radni mylą zatem pojęcie „lojalność”, którą skierowali w zupełnie innym kierunku niż życzyłby sobie tego ustawodawca, a przede wszystkim ich wyborca. Ustawa o samorządzie gminnym oraz Statut Miasta wyraźnie określają kierunek „lojalności”. I słusznie, bowiem wyboru radnych dokonali mieszkańcy, a nie jednoosobowo burmistrz. Dlatego w taki a nie w inny sposób, demokracja przypisuje precyzyjnie określone (różne) role burmistrzowi i radnym. W uproszczeniu: burmistrz ma się spowiadać radnym, radni mają się spowiadać wyborcom. Określony i opisany na blogu stopień demoralizacji pokazuje, jak bardzo te relacje uległy zatarciu, a nawet odwróceniu, czyniąc równolegle poważne szkody. Utrata naturalnego kontaktu w linii władza–samorząd–mieszkańcy, trwająca nieprzerwanie od kilka lat, skalę demoralizacji burmistrza i części samorządu na tyle pogłębiła, że społeczność stanęła naprzeciwko ściany, której obalenie graniczy z cudem. Nie da się ukryć, że publicznie głoszone prawdy potęgują nerwowość przedstawicieli władz. Nerwowość, która wyłącza im logiczne myślenie i powoduje, iż sami z siebie robią durniów. Jakby nie rozumieli, że demokracja, a w ślad za nią samorząd, są nic nie warte, kiedy mieszkańcy nie są dostatecznie poinformowani o działaniach o dużej i o małej skali za publiczne pieniądze. A już fikcją są i praktycznie nie istnieją, kiedy informacja jest kłamstwem lub jej w ogóle nie ma. Przed nami rok wyborczy, więc pamiętajmy, że cuda się zdarzają.

Społeczność stanęła naprzeciwko ściany, którą nadal skutecznie podtrzymuje z drugiej strony zdemoralizowany, cyniczny, niespotykanie pazerny, facet o mentalności małomiasteczkowego palacza, wspierany samorządem orbitującym w oparach absurdu, i dla którego prawda jest pojęciem co najmniej abstrakcyjnym. Ściana budowana przez lata nie jest łatwa do obalenia. Na to potrzeba siły nie tylko fizycznej, ale i intelektualnej. Posiadają coś takiego ludzie młodzi, dbający o swą tężyznę fizyczną, jak również w znacznym stopniu o rozum. Z obserwacji miejskich wynika, że siły te są niemałe. Istnieje jednak obawa, że brak im przewodnika. Zauważają to również podtrzymujący z wielkim wysiłkiem mur, ludzie władzy. Spieszą się, by ją zagospodarować, często, choć nie zawsze, żerując na naiwności i braku doświadczenia u ludzi młodych. Okazuje się, że znajdują również świadomych wagi zagadnienia i już teraz zagospodarowują ich do swoich partykularnych potrzeb pod nadchodzące wybory. Z tego młodego centrum, sprytnie sterowanego, dochodzą sygnały o naprawie, rekonstrukcji, czyli możliwości budowania czegoś lepszego, lecz na gruncie ludzi zdemoralizowanych, trzymających kurczowo mur.

Nie tędy droga. Popatrzcie wkoło. Młodzi ludzie, nie dajcie się nabrać obiecankom i ulotnym gratyfikacjom. Popatrzcie na historię, o historii lubicie rozprawiać, zajmujecie się nią, krzewicie. Zweryfikujcie tę współczesną, a szybko dostrzeżecie, że już przerabiano w naszym mieście naprawy i rekonstrukcje. Efekt był marny, żeby nie powiedzieć tragiczny, a większość zawsze czuła się oszukana. Jesteście pokoleniem, które nie powinno dać się skazić demoralizacją. Nie dajcie się oszukiwać i wykorzystywać, bo stać was na budowanie po nowemu. Poprawianie starego, wypaczonego, niesie za sobą znacznie większe koszty niż budowanie nowego od podstaw. Biorąc udział w rekonstrukcji i naprawie starego, nie macie żadnej gwarancji, że zostaniecie potraktowani uczciwie, że nie będziecie jedynie instrumentami, że w konsekwencji was nie wyportkują zdemoralizowani starzy wyżeracze. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że na finale zostaniecie z rękami w nocniku. Nie macie również pewności, że człowiek który kreuje się od jakiegoś czasu na waszego przywódcę, planujący skupić w mieście młode siły pod jednym „młodym dachem” – jest młodym człowiekiem, ale podstępem zatrutym zdemoralizowanym jadem, i w pogoni za „byciem kimś” zatracił świadomość swojego stanu i pozwala się prowadzić na pasku. Pewności i gwarancji nie macie! Nie firmujcie hipokryzji, nepotyzmu, arogancji i pychy, bo szybko się tym zarazicie i będzie po staremu. Budujcie nowe, tylko to was zadowoli, nawet małe społeczności potrzebują od czasu do czasu oczyszczającej rewolucji. Być może wówczas będziemy mogli sobie społecznie, po chrześcijańsku na nowo zaufać. Po co stawiać jajko na sztorc? Tak się uczciwie nie da. Chyba, że podstępem, jak tytułowy Jaśko…