Nie okłamujmy się...

Król jest nagi. Wiemy to od jakiegoś czasu. Obecny samorząd Świdwina jest martwy, nawet nie stwarza pozorów więzi z wyborcami. Kurczowo trzyma się tonącego burmistrza i nieświadomego powagi sytuacji przewodniczącego. Samorząd w takiej postaci – mimo np. postawy radnych Terleckiego, Ostapowicza, Artyńskiego – nie jest wiarygodny. Uformował się zlepek milczących ludzi, którzy postawili na przetrwanie. Ulica mówi. Polemika jest coraz głośniejsza. Samorząd już nie słucha. Radni chcą jedynie dotrwać, bez brania na siebie odpowiedzialności. Nie tak wyobrażano sobie Świdwin razem. Nie okłamujmy się. Mamy do czynienia ze schyłkiem tej władzy. Ocena dorobku obecnie rządzących, postawa burmistrza i radnych w konfrontacji z nastrojami wśród mieszkańców nie pozostawiają złudzeń. Bankructwo ma różne oblicza.

Powiedzmy wprost: Jan Owsiak i jego pomocnicy sprowadzili miasto do bezruchu. Doprowadzili do spiętrzenia problemów i mnóstwa niewiadomych. Najważniejsze zagadnienia są zamiatane pod dywan. Nie mówi się o nich głośno. A jak mówi, to fałszywym językiem, którego już nikt nie akceptuje. Boją się stanąć im twarzą w twarz. Do tego dochodzi niespotykana dotychczas dezinformacja, ale głównie brak rzetelnej informacji. Ani burmistrz, ani samorząd nie zdobyli się na otwartą debatę z mieszkańcami oraz przedsiębiorcami. Jan Owsiak nigdy nie przepadał za otwartą współpracą miasta z przedsiębiorcami. Robił to jedynie w niezbędnym jego interesom wyborczym zakresie. Władza drepce w miejscu, normalny rozwój miasta się oddala.

Pogląd na władzę, jaki dokonał się za sprawą powstania tematu na gk24 pn. „Wódz nam chudnie”, a w wyniku jego likwidacji – uruchomienie bloga, wymusza niejako temat kandydata na burmistrza w najbliższych wyborach. Ujawnienie, a raczej upublicznienie zdarzeń z ostatnich siedmiu lat, kiedy rządzący nie napotykali na opozycję, i ich analiza, powodują, że wybory w przyszłym roku będą zupełnie odmienne od tych w 2006, a jeszcze bardziej od tych w 2010.

Przypomnijmy. W 2006 roku praktycznie burmistrza namaściła stara świdwińska nomenklatura. Jan Owsiak w sposób niemal naturalny objął władzę po ustępującym burmistrzu. Żadna sztuka, nie musiał się nawet wiele gimnastykować. Obala to automatycznie pogląd tegoż, że wygraną zawdzięcza wyłącznie małżonce. Tego nawet nie można nazwać anegdotą. To jest po prostu kłamstwo, które nie powstało ot tak sobie. Ono powstało na konkretne zamówienie. Jan Owsiak potrzebował ukatrupienia prawdy i odcięcia się od prawdziwych twórców swojego sukcesu.

Wygrana w 2010 roku miała już inną genealogię i innych autorów. W każdym bądź razie nie była sensu stricto wypadkową dokonań. Na ten pozorny sukces nałożyło się kilka czynników i oczywiście wykorzystanie instrumentów będących w posiadaniu władzy. Znaczącą rolę odegrały w tym publiczne pieniądze, promujące Jana Owsiaka starającego się o reelekcję, oraz podmioty podległe, którym wpompowano prostą socjotechniką szeroko pojęty sukces. Nie miało to większego znaczenia, jacy stanęli naprzeciwko Owsiaka kontrkandydaci. Brak opozycji, promocja kandydatów „za pięć dwunasta” nie mogły być poważnie nazwane konkurencją. Przy propagandzie stronników urzędującego burmistrza, nie napotykającej na merytoryczną kontrę, kontrkandydaci nie byli dla wyborców alternatywą. Można właściwie przyznać, że wygrana Owsiaka w 2010 roku była łatwa, kiedy zauważy się sprawiedliwie, że Józef Pietraszek pozostawił niezły spadek do budowy sukcesu. To prawda. Ten człowiek udźwignął budowę basenu, skończył go i prawie spłacił kredyty miasta zaciągnięte na tę inwestycję. Jednocześnie przygotował miasto do super startu w przyszłe inwestycje. Znaczną ich część zaplanował, udokumentował, czyli wytyczył kierunek i nie kazał wiele po sobie spłacać. Nie będzie przekłamaniem pogląd, że Pietraszek darował Owsiakowi sukces. Szkoda, że niewielu mieszkańców to pamięta i chce zauważyć.

Wkurzam się, kiedy słyszę, że Pietraszek zostawił wiochę, a dopiero Owsiak ogarnął miasto. Nic bardziej krzywdzącego! Pietraszek wybudował basem za ponad 20 milionów. Żeby nie było niedomówień, mieszkańcy bardzo chcieli basenu. Było dużo obiecanek w sprawie sponsoringu, a później się okazało, że cały kłopot spadł na Pietraszka. Nie dość, że sobie z tym poradził, to jednocześnie dostał od ówczesnej opozycji (i nie tylko!) kopów, a mimo to myślał o przyszłości miasta. Przypadło na Owsiaka to ogarnianie. I tu z zaradnością gorzej. Należy podkreślić, że Jan Owsiak dzierżył władzę w okresie najlepszej koniunktury na pozyskiwanie środków zewnętrznych. Dopiero w praktyce okazało się, iż zaprzepaścił szansę na prawdziwy skok Świdwina w przyszłość infrastrukturalną. Pozyskał przez sześć lat niecałe 4 milionów, co krótko można nazwać nieudacznictwem, brakiem zaradności i ostatecznie kompromitacją. Skutki widzimy dzisiaj. Za rok, góra dwa, co słusznie niedawno zauważył radny Artyński, nie będzie pieniędzy na żadne inwestycje.

Wróćmy do wyborów. Po analizie okazuje się, że wygrana Jana Owsiaka w wyborach w 2006 i 2010 roku ma bardzo wielu ojców. I na pewno nie można temu człowiekowi przypisywać jednoosobowego sukcesu. Mistrzem to Owsiak nie jest. Wcale nie jest mistrzem. Właściwie w pojedynkę niewiele znaczy. Nie wiem czemu odwrotnie to interpretują radni. Na wygrane pracowała masa ludzi: członkowie Unii Pracy, dwie gazety lokalne, spora ilość przedsiębiorców, urzędnicy, Józef Pietraszek, słynna plotkarnia, klienci opieki, niemal cała oświata i prywatnie jeszcze parę osób. Więc czemu pokutuje pogląd o mistrzu?! Przy takich uwarunkowaniach pewnie i pies ogrodnika by wygrał. I wiem dobrze, że masa tych ludzi nie pracowała z miłości do Owsiaka, lecz w znacznej liczbie z obawy przed możliwością wygranej (w 2006 r.), powiedzmy, innej opcji, która ponoć chciała wywrócić do góry nogami miasto. Czy na pewno tak chcieli? Wciąż mam wątpliwości. Jasne jest jeszcze jedno. Głupim ten, kto myśli, że większość radnych zawdzięcza sukces wyborczy Janowi Owsiakowi. Nie ma na to dowodów. Przynajmniej połowa, a może więcej, sama zapracowała na swój sukces wyborczy. Nie tylko ja nie rozumiem, czemu dali sobie wtłoczyć w świadomość, że było inaczej. Nie było!

Dzisiaj wszyscy wiedzą, jak Pan Owsiak podziękował tej masie ludzi za wyborczy prezent. Nie będę się na ten temat rozpisywał, bo wszystko opisano na tym blogu w szczegółach. W każdym bądź razie tak bardzo dziękował, że obecnie miasto zostało zmuszone do szukania alternatywy. Miasto zalały kolesiostwo, nepotyzm, hipokryzja, prywata, korupcja, miernota, fałsz, obłuda, arogancja i pycha. Z miasta pogoniono wartości, szacunek, honor, wstyd, w znacznym stopniu młodość, a po kulturze i sporcie w porównaniu z innymi mamy zgliszcza.

Pozostało szukanie alternatywy. Nie jest to zadaniem łatwym. Jan Owsiak zagra na całego, dla niego jest to być albo nie być. Jakimś elektoratem się przecież wesprze. Ten „jakiś elektorat” może położyć na łopatki wyłącznie alternatywa. Silna alternatywa. Już dzisiaj powinniśmy myśleć, jak nazwać tę alternatywę. Można sypać nazwiskami. Spróbujmy: Zdzisław Zapotoczny, Bogusław Cecki, Krystyna Wojnicka, Mirosław Kępka, Roman Artyński, Tomasz Hajdasz, Mirosław Majka, Krzysztof Wasicionek, Rafał Terlecki, Piotr Feliński, Przemysław Pisula, Andrzej Muchorowski, Krzysztof Kruczkowski, Krzysztof Orliński. Można sypać nazwiskami… lecz w tej chwili jedno jest pewne: miastu potrzebna jest alternatywa.

Sprostowanie: autor artykułu podał błędną wysokość środków z UE pozyskanych przez miasto Świdwina. Prawidłowo powinno być: "Pozyskał przez sześć lat niecałe 7 milionów". Przepraszamy.