Świeci, licznik ruszył…

Najpierw cytujemy za internetową Wikipedią, co nieodzowne i na miejscu: Choinka – ustrojone drzewko świerku lub jodły (rzadziej sosny), naturalne lub sztuczne, pierwotnie wiązane z przedchrześcijańską tradycją ludową i kultem wiecznie zielonego drzewka, a obecnie będące nieodłączną ozdobą w czasie świąt Bożego Narodzenia.

W wielu kulturach drzewo, zwłaszcza iglaste, jest uważane za symbol życia i odradzania się, trwania i płodności. Jako drzewko bożonarodzeniowe, pojawiło się w XVI wieku, lecz prawdopodobnie już wcześniej występowało jako rajskie „drzewo dobrego i złego” w misteriach o Adamie i Ewie, wystawianych w wigilię Bożego Narodzenia. Jest to związek bardzo luźny i trudny do ustalenia, podobnie jak odwoływanie się do drzewa Krzyża z Golgoty, które jak głosi legenda, zbito z rajskiego drzewa życia. Tradycja choinek narodziła się w Alzacji, gdzie wstawiano drzewka i ubierano je ozdobami z papieru i jabłkami (nawiązanie do rajskiego drzewa). Wielkim zwolennikiem tego zwyczaju był Marcin Luter, który zalecał spędzanie świąt w domowym zaciszu. Choinki więc szybko stały się popularne w protestanckich Niemczech.

Nieco później obyczaj ten przejął Kościół katolicki, rozpowszechniając go w krajach Europy Północnej i Środkowej. W XIX wieku choinka zawitała w Anglii i Francji, a potem do krajów Europy Południowej. Od tej pory jest najbardziej rozpoznawanym symbolem świąt Bożego Narodzenia. Do Polski przenieśli ją niemieccy protestanci na przełomie XVIII i XIX wieku (w okresie zaborów) i początkowo spotykana była jedynie w miastach. Stamtąd dopiero zwyczaj ten przeniósł się na wieś, w większości wypierając tradycyjną polską ozdobę, jaką była podłaźniczka oraz zastępując znacznie starszy, słowiański zwyczaj (znany jeszcze z obchodów Święta Godowego) dekorowania snopu zboża, zwanego Diduchem.

Choinka w Świdwinie wyrosła i zaświeciła. Licznik ruszył. Pomimo ucieczki prądu, choinka nie była zagrożona. Nie dziwmy się, wszak wzięto obligacje. Starczy na pokrycie deficytu, w tym różnych dupereli. Wzrostu pensji też. Może i na wyborcze zachcianki. Starczy i na blask szczególny w każdym roku – „symbolu życia i odradzania się, trwania i płodności”. Stanęło na świdwińskim placu „drzewo dobrego i złego”. Które z gałązek są dobrem, które złem nie dostrzeżemy. To wie tylko Dziekan. A i właściwie po co szperać w tym pięknie i tradycji. Radujmy się. Nie zaprzątajmy sobie głowy czy tanio świeci nam, czy drogo. Przecież to za nasze, publiczne. I widać gołym okiem, że jasne!

Niejeden przechodzący placem mieszkaniec zastanowi się, a inny spyta: będzie tak drogo, jak w latach poprzednich, czy też to nieszczęsne uziemienie utrącili a zero pogonili? Spodziewajmy się, że tym razem będzie tanio. Góra trzy tysiaki. Jak u innych – uczciwie! Choć jeszcze nie tak dawno, prawdopodobnie, mieliśmy najdrożej oświetlaną choinkę nie tylko w kraju, ale i zapewne w Unii Europejskiej. Było po pierwszej cyfrze sporo zer. Przynajmniej tak wynika z tłumaczenia burmistrza nam panującego od ucha do ucha, od półkuli do półkuli, od mszy do mszy, od sesji do sesji, od zajadu do zajadu, od budżetu do budżetu, od przetargu do przetargu, od obrazka do obrazka, od ramki do ramki, od dyplomu do dyplomu, od kopa do kopa, od razem do razem, od radnego do radnego, od koncertu w świątyni do koncertu w świątyni, od pensji prezydenckiej do pensji prezydenckiej, od sprawy w sądzie do sprawy w sądzie, od wyborów do wyborów etc. etc. etc.

Niewdzięczna ta Unia Europejska jest dla Świdwina. Oświetlaliśmy drogo, a kasy skapnęło tyle co kot napłakał. Są tacy, co mówią otwarcie, że Unia szczodra jest dla zaradnych i pokornych. Może to prawda. A może nie. Są też tacy, co mówią, że byłoby tanio gdyby nie uziemienie i zero. Tak, gdyby nie to zero…