Czy istnieje alternatywa?

Mamy rok wyborczy. Nieoficjalnie kampania trwa od dawna. Nie da się ukryć, że główni aktorzy intensywnie pracują na jesienne głosy. Puszczona w miasto plotka, jakoby Jan Owsiak miał zrezygnować z kandydowania jest informacją dla naiwnych. Nie oszukujmy się, Jan Owsiak – pomimo ciągłej krytyki sposobu jego rządzenia – jest w sytuacji komfortowej, jego pomocnicy podobnie. Zawsze urzędujący burmistrz ma przewagę nad swoimi potencjalnymi kontrkandydatami. Do wyborów rządzi, więc decyduje i ma możliwości w różnej formie wspierać środowiska, których przedstawiciele pójdą jesienią do lokali wyborczych, by zadecydować o przyszłości miasta. Jan Owsiak, z racji pełnienia funkcji burmistrza drugą kadencję, dysponuje rozbudowanym zapleczem. To zasadnicza przewaga nad przyszłymi konkurentami. Ze spływających informacji wiemy, że w poszczególnych środowiskach Jan Owsiak traci punkty. Ale nie znaczy, że traci siłę jako elekt. Trzeba pamiętać, że jego wysoki ostatni wynik w wyborach oparty był na tzw. twardym elektoracie, wywodzącym się prawdopodobnie w znacznej mierze z podopiecznych MOPS i zwolenników kształtowanych przez proboszcza z dużego kościoła oraz części urzędników. Śmiało można powiedzieć, że jeśli frekwencja wyborcza utrzymałaby się w tegorocznych wyborach na poziomie tej z 2010 roku, Jan Owsiak może spać spokojnie, gdyż w pierwszej turze może nie, ale w drugiej ma bardzo duże szanse odnieść sukces.

Podsumujmy. Zarówno lokalni analitycy, jak i sam Jan Owsiak mają pełną świadomość, że w tej chwili urzędujący burmistrz jest faworytem jesiennych wyborów. Skomasowanie ww. atutów stawia Jana Owsiaka być może na pozycji kandydata nie do pokonania. Czy na pewno ten tok rozumowania nie nosi wad?

Środowiska w mieście, w większości nie ukrywające poglądu o potrzebie zmiany człowieka na fotelu burmistrza, mają poważny dylemat. Znalezienie alternatywy w postaci kontrkandydata dla tak silnego przeciwnika, jak Jan Owsiak nie jest zadaniem prostym. Z wielu powodów. Jeśli te środowiska rzeczywiście nie tylko myślą, ale konkretnie chcą doprowadzić do zmiany burmistrza, muszą szukać porozumień wypełnionych po brzegi kompromisami, z jakimi do tej pory nie mieliśmy w mieście do czynienia. Nie łatwo bowiem będzie wytłumaczyć niektórym osobom z przerośniętymi ambicjami, że nadszedł czas na „pospolite ruszenie”, co w praktyce oznacza wystawienie jednego wspólnego kandydata. Na ten czas powinno się zakopać wszelkie waśnie, bez względu na ich naturę polityczną, społeczną, mentalną i każdą inną także. Wyniki ostatnich wyborów wskazują, iż brak ogólnospołecznego scalenia może nie zaspokoić oczekiwań. Takie rozwiązanie ma dodatkową zaletę. Pozwoli być może, a wręcz powinno, zdecydowanie zaważyć na maksymalnym wzroście frekwencji w odniesieniu do tej z 2010 roku. Do zagospodarowania jest bowiem niemal dwie trzecie uprawnionych do głosowania. To ogromny potencjał, którego przy obecnej wiedzy wyborców Jan Owsiak nie jest w stanie pozyskać, jego kontrkandydat jak najbardziej. Jest to jeden z kluczowych warunków do stawienia czoła mocno okopanemu przeciwnikowi.

Oczywiście trzeba spełnić dużo więcej warunków pomniejszych, ale dwa z nich są fundamentalne. Jeden został powyżej omówiony. Drugi to znalezienie kandydata, który na okres kampanii wyborczej i na sam dzień wyborów wyposażony byłby w atuty podobne do osoby urzędującej obecnie w ratuszu. Potrzeba kandydata posiadającego już teraz zaplecze, posłuch i poparcie praktycznie we wszystkich środowiska, włącznie z częścią tego, nad którym „sprawuje pieczę” proboszcz z dużego kościoła oraz przychylność pozostałych parafii, a także mogący zyskać akceptację znacznej części urzędników. Posiadanie tego ostatniego atutu ma niezwykłe znaczenie, bowiem urzędnicy posiadają spore przełożenie na te osoby, które wyborów nie opuszczają. Urzędnicy patrzą również podczas wskazywania swojego kandydata na własne bezpieczeństwo, robią rachunek strat i zysków. Generalnie więc potrzeba kontrkandydata równie mocnego w atuty, jak kandydat Jan Owsiak. Innej możliwości pokonania urzędującego burmistrza w tak szczelnym świdwińskim środowisku nie ma. Każdy inny wariant i przymierzanie kandydatów bez tych walorów z góry skazane są na porażkę. Przerabialiśmy to podczas wyborów w 2006 i 2010 roku.

Aż trudno sobie wyobrazić, a nawet strach pomyśleć, jak będzie kierowane miasto przez kolejne cztery lata, kiedy jesienią wygra po raz trzeci „kolos na glinianych nogach”, a przez niektórych nazywany „widzi mi się”. Narcyz może się nadąć i dmuchnąć niczym tsunami, ze skutkiem trudnym do przewidzenia.

Kto posiada równoważne walory, dające potencjalny sukces w postaci zmiany osoby na fotelu burmistrza? Odpowiedź jest łatwa, i trudna zarazem. W ocenie naszego zespołu są w mieście dwie takie osoby: Roman Artyński i Mirosław Majka. Jest to tylko nasza ocena, bardzo teoretyczna. Nie mamy bowiem wiedzy, czy któraś z tych dwóch osób w ogóle nosi się z zamiarem kandydowania na najważniejszą funkcję w mieście. Ale jeśli ma, a środowiska chcą zmiany, to nie ma na co czekać. Wyborca nie lubi kandydatów wyciąganych „za pięć dwunasta z kapelusza”. Wyborca chce wiedzieć, by obejrzeć, poczuć i dotknąć. Upływający czas działa obecnie w dużej mierze na korzyść Jana Owsiaka.

(foto: archiwum g., kadry z programu regatv)