Pora pakować walizki…

Witam Szanownych Mieszkańców, jesteśmy w Świdwinie XXI wieku, mieście niewielkim ale na wskroś betonowym. Mieście rządzonym od blisko 7 lat przez jedynie słuszną ekipę, zwącą się nielogicznie i bezsensownie: „Świdwin Razem” – przedziwnego konglomeratu z braku wyborczej alternatywy. Zaznaczam, że jeśli kogoś uraziłem tym wstępem, to czołobitnie przepraszam. To tyle w ramach wstępu, teraz przejdę do meritum.

Jak kasa miejska sięga dna, to w rzeczy samej zaczynają się problemy. Nadszedł czas dna i właśnie problemy się piętrzą. Mieszkańcy Świdwina powinni gremialnie zakrzyczeć: Szanowni samorządowcy ze „Świdwin Razem”, pora pakować walizki! Jeśli dług miasta urósł do rozmiarów wymagających obligacji dla przetrwania, to znaczy, że świdwińskim finansom zrobiono wielkie kuku!

Jeszcze żeby było śmieszniej i ogólnie weselej (szczególnie bezrobotnym i klientom opieki) ogłoszono w budżecie podwyżki płac o całe 5%, uszczęśliwiono parafię 45 tysiącami złotych i zrobiono bogatą fetę biznesmenowi z plebanii. Co to oznacza? Ni mniej ni więcej, że trzeba zaciskać pasa. Nikt tylko jakoś głośno nie mówi, jak miałoby to wyglądać. Nikt nawet nie stęknie, że trzeba ciężar niegospodarności przenieść równomiernie na każdego. Problem mają rozwiązać obligacje, będące kolejnym kredytem rozłożonym na lata. O programie oszczędnościowym ani burmistrz, ani skarbnik, ani radni nie wspominają. Lekarstwem mają być obligacje. I już! Nikt nie odważy się powiedzieć, że trzeba wstrzymać zaplanowane podwyżki płac, obniżyć pensję burmistrzowi i najlepiej zarabiającej kadrze, zredukować diety radnych do niezbędnego minimum, ciąć zbędne koszty itd. itp. Jakby kryzys dotyczył jedynie zwykłych zjadaczy chleba, którzy mają płacić, płacić, płacić, by władzy żyło się lepiej. Tej pychy obligacje nie udźwigną!

Tak skarbnik – pani Urszula Cieślińska, jak i „ojciec całego miasta” – pan Jan Owsiak oraz cały samorząd dowodzony przez przewodniczącego Henryka Klamana właściwie powinni być szczęśliwi. Ich szczęście to pseudodemokracja. Nie spuszczają z tonu, bo nic im nie grozi. W tej paskudnej pseudodemokracji grozi tylko mieszkańcom, którzy bajzel finansowy miasta będą musieli pozamiatać wysokimi opłatami, podatkami, wyrzeczeniami niejednokrotnie ponad ich możliwości. Dzisiaj już wiemy, że nie będzie wyrzeczeń ze strony całej tej dworskiej kamaryli. Gdybyśmy mieli demokrację, doprowadzenie finansów miasta – należącego, podkreślam, do 16 tysięcy obywateli – do opłakanego poziomu z jakim w tej chwili mamy do czynienia, nazwano by niegospodarnością, brakiem kompetencji, chciejstwem i szkodnictwem.

Powiedzmy wprost. Rządzący nami to nie dzieci. Samorządowcy musieli wiedzieć i na pewno wiedzieli – przynajmniej ci bardziej światli – że od kilku lat prowadzona polityka finansowa przez skarbnika i burmistrza, nastawiona na wydumany sukces (przy marnym pozyskiwaniu środków zewnętrznych), szastanie pieniędzmi na lewo i prawo, a jednocześnie podwyższenie niemal do maksimum pułapu podatków i opłat lokalnych, informacji o wskaźnikach o kulejącej ich ściągalności musi w końcu doprowadzić finanse miasta do stanu opłakanego, że grozi nam uchwalenie w przyszłym roku budżetu nie przez radę a Izbę Obrachunkową. O nowym wskaźniku przeliczania długu mówiono od dwóch lat, to się nie stało „teraz i tu”. Na co liczyła ta ekipa? Czekali na cud, i że jakoś to będzie? Nie będzie. Musieli wiedzieć, że skończy się to kolejnym zadłużaniem miasta, że finanse miasta będą dołować, dołować, aż skończy się to fatalnie. Jeśli co poniektórzy radni tego nie wiedzieli, to niech złożą na najbliższej sesji mandaty. Na honor pozostałych nie ma co liczyć.

W obliczu sytuacji bez wyjścia, włodarze udają „głupka” i „mamroczą” o obligacjach. Nieporozumienie, inni biorą obligacje na inwestycje, my weźmiemy na spłatę naprodukowanych przez nieudaczników długów. Ten ruch nie pozwoli miastu zrobić kroku do przodu, jest rozpaczliwym ogarnianiem bajzlu, doraźnym zaleczeniem a właściwie zastopowaniem rozwoju na lata. Panie i Panowie! Nie tędy droga. Przygotujcie oficjalny plan oszczędnościowy i przedstawcie go społeczności, która na obligacje mówi stanowcze „nie”!

Motto powyższego jest takie. Pieniądze się skończyły i pewne, że nie będzie ich więcej. Bo niby skąd? Z oświadczeń majątkowych pana Jana Owsiaka i pani Urszuli Cieslińskiej oraz większości radnych wynika, że do biednych nie należą. Ale co ze zwykłymi zjadaczami chleba, którzy przez nieudaczników temu miastu muszą płacić coraz większe i większe daniny? To jest zasadnicze pytanie i jednocześnie morał dla szefa miasta, Jana Owsiaka. Trudno uwierzyć, że znajdzie on na to pytanie odpowiedź. Czy zechce w swej arogancji w ogóle taką odpowiedź znaleźć? Czy potrafi? Czy aby nie łatwiej i taniej znaleźć nowego burmistrza?