Szyld się zużył

Niektórzy w mieście twierdzą, że prawda o komitecie „Świdwin Razem” i jego radnych powinna być zebrana i opisana. Według zwolenników tego poglądu tylko w ten sposób prawda wyjdzie na jaw. A co się stanie, gdy prawda wyjdzie na jaw? Nic się nie stanie. Kompletnie nic, gdyż prawda o „Świdwin Razem” i radnych tego komitetu jest większości znana – praktycznie wszystkim, bez względu jakie kto środowiska reprezentuje.

Prawda o reprezentantach komitetu „Świdwin Razem” w radzie miasta była skrzętnie ukrywana i przekuwana w fałszywy sukces. Nie o prawdę bowiem tej grupie przewodzonej przez burmistrza chodziło, lecz o to, by nabijać sobie punkty do kolejnych wyborów i kieszenie. „Świdwin Razem” stał się w ciągu ostatnich siedmiu lat sprytnie uformowanym produktem pod potrzeby „piętnastki” i jej szefa. Produktem Jana Owsiaka.

Rozdmuchany sukces „Świdwin Razem” stał się finansowaną przez mieszkańców trampoliną do zapewnienia spokojnego bytu wąskiej grupy ludzi na potrzeby nie mieszkańców, lecz wyłącznie burmistrza. Jedynym walorem „piętnastki” było utożsamianie się z poglądami i pomysłami „ojca całego miasta”. „Świdwin Razem” został bardzo sprytnie sformatowany, gdzie niemal w połowie świadomie wpompowano radnych uzależnionych bezpośrednio lub pośrednio od burmistrza. Taki układ pozwolił zanarchizować władzę i samorząd. Tym cwaniackim i naiwnym zabiegiem zaduszono prawdziwe idee samorządu. Ten nieskomplikowany zabieg grupy spryciarzy w rezultacie cofnął nasze miasto, zatrzymano rozwój demokracji pod potrzeby partykularnych interesów grupy.

Bardzo szybko okazało się, że „Świdwin Razem” to pozycja w środowisku, profity, udawany szacunek szefa i po prostu spore pieniądze dla miernych ale wiernych. Kiedy blog wylał prawdę w miasto, w popłochu zaczęto prawdę zamazywać, zaczęto tworzyć fałszywą symetrię, szukać przeciwwagi a wszystko dla zrównania kłamstwa z prawdą, głupoty z mądrością, uczciwości z nieuczciwością. Nawet radnych, którzy może późno, ale jednak, odcięli się od „Świdwin Razem” zaczęto prymitywnie ośmieszać i robić z siebie samego wała.

Te z górą siedem lat narobiło sporo zamieszania w ludzkich, co słabszych umysłach. Wykorzystano do spodu, do samego dna wiarę, naiwność, oczekiwania, tkwiące w faktycznym wyobrażeniu o samorządzie. Nie brano pod uwagę konsekwencji, nie przypuszczano żadnej formy krytyki. Bo i skąd miałaby pójść, skoro na każdym rogu krzyczano o sukcesie. Nikt się przy takiej presji nie zastanowił, że nie robi się w mieście nic ponad, zwykły standard, a nawet mniej niż pozwalały na to możliwości. I bardzo drogo. I nagle prawda wylała się na ulice. Zaczęto odkłamywać coś, co niespodziewanie ujrzało światło dzienne. Po siedmiu latach mieszkańcy dowiedzieli się jakiej zostali poddani manipulacji, jakiej grze, jakie mechanizmy wykorzystano, żeby na łatwowierności, zaufaniu, naiwności wycwanili się ludzie udawanego sukcesu i ograli bezczelnie resztę.

Ogranym zabrakło odwagi. Podobnie radnym Artyńskiemu i Ostapowiczowi, którzy przez dłuższy czas akceptowali i popierali ten nienormalny stan. A trzeba było od początku nie certolić się i walić prosto z mostu. Należało mówić jasno i otwarcie: szanowni radni, panie i panowie, to przecież jest bełkot i robienie ludziom wody z mózgu. Kontrować wypowiedzi klakierów, nie pozwalać na przerywanie wypowiedzi i słowne manipulacje przewodniczącego. Trzeba było tak czynić, bo ta manipulacja trwała latami.

Świdwin nie zawsze był tak czytelnie podzielony. Podział dokonał się wraz z upadkiem komuny. Dokonał się i istnieje. Podział znany. Budżetówka i reszta. Żebyśmy się dobrze rozumieli, taki podział jest całkiem naturalny. Taki podział będzie istniał zawsze. Po 1990 roku co bardziej zaradni wzięli się do konkretnej pracy. Dzisiaj utrzymują swą pracą miasto. Część przesunęła się w innym kierunku. Z czasem wynieśli się do rangi soli świdwińskiej ziemi i stawali się podstawą władzy cwaniaków wmawiających wszystkim, że reprezentują tę autentyczną wolę mieszkańców i wiedzą gdzie miasto ma zmierzać. Raz im to wychodziło lepiej, innym razem gorzej. Tyle, że w ostatnich latach ten podział uległ przeobrażeniu, jakiego miasto dotąd nie doświadczyło. Aby to ładnie wyglądało i było akceptowalne, powołano swego czasu „Świdwin Razem”. Dzisiaj jest to fałszywe, jak nigdy wcześniej, albowiem gdzie indziej jest „Świdwin”, a zupełnie gdzie indziej jest „Razem”. I nie doprowadzili do tego „zwykli zjadacze chleba”. Szyld się zużył.

Kiedy pytamy, jak na wstępie: A co się stanie, gdy prawda wyjdzie na jaw? Wypada odpowiedzieć, że ona jest nam, mieszkańcom Świdwina, znana od jesieni 2006 roku. I tej prawdy żadna inna „prawda” nigdy nie zmieni. Bo „prawda jest jedna i leży tam gdzie leży”.