Członek KW PZPR nie śnił...

Nie należy ukrywać, że budownictwo socjalizmu za peerelu w naszym mieście nie bardzo się udało. W osiągnięciu tego celu nie pomógł członek KW PZPR (obecny przydupas burmistrza), nie pomogli komisarze i propaganda siana tu i tam. Socjalizm realny się ześwinił i po prostu na ryj upadł. A że upadł, to nie zdążył w Świdwinie:

- stworzyć opieki lekarskiej na wysokim poziomie; dać solidnego wykształcenia wszystkim co o nim marzyli; położyć asfaltu i betonu, gdzie trza i nie trza, aby ludzie się nie przewracali i mogli fruwać samochodami wyprodukowanymi zagranicą, w których czasami damy i panowie sznyt trzymają za publiczne pieniądze, choć niekiedy z butów słoma wystaje; dać posady tym z pustym jak bęben „ą” i „ę” noszonym wyniośle, co hobby wydumane mają a częściej żadnego;

- zmodernizować stadionu i położyć na łopatki drużyny piłkarskiej; stworzyć pensji dla swoich i adiutantów na poziomie prezydenckim; obłożyć placu i alei średniowiecznej do bramy kostką wzywającą ortopedów; dorobić się aquaparku pożerającego grube miliony; hal sportowych i orlików na wyrost i na wzrost;

- kibla usytuowanego w miejscu, gdzie pomysłodawca być może na moment ogłupiał; kapliczki i sanktuarium wzdłuż poczty na chwałę jednych i niechwałę drugich; naprodukować bezrobotnych i nie radzących sobie z życiem, dla których pomoc finansowa i rzeczowa urasta do miana nieprzeciętnego sukcesu, a makaron i mąka urasta do miana symbolu;

- nabrać przekonania, że przedsiębiorca to ktoś posiadający duży pieniądz i tylko niekiedy, tak dla kaprysu, zatrudnia pracowników; przekonania, że praca polega na dłubaniu w nosie i siedzeniu za biurkiem w towarzystwie komputera, którego pamięć operacyjna najlepiej porusza kartami pasjansa; prowadzić bezustannej kampanii od wyborów do wyborów na koszt społeczności; oczekiwać na pracę z eksternistycznym dyplomem i oczywiście super płatną.

Świdwińskiej władzy udało się stworzyć paradoks, o jakim członek KW PZPR (obecny przydupas burmistrza) i komisarze nawet nie śnili. Władza wypaczyła tryby historii i pokusiła się o wyzysk wszystkich (mniej o tych z sektora publicznego), głównie zaś pracowników i ich pracodawców z sektora pozabudżetowego. Taka swoista zemsta na kapitalistach. Na dużych, średnich i małych przedsiębiorcach, kupcach i handlowcach jeżdżą jak na łysej kobyle, za przeproszeniem, i doją ile budżet sobie zażyczy. Słusznie, należy im się satysfakcja po dziesiątkach lat wyzysku klasy robotniczo-chłopskiej, nieprawdaż?!

To nie są wolne żarty, proszę tego pochopnie nie interpretować. Pora, aby samorząd, a lepiej brzmi – radni, zastanowili się nad strategią zmniejszenia wydatków z budżetu na fanaberie płacowo – pseudoinwestycyjne, topioną dotację w basenie i zbędnych igrzyskach, a wszystko to razem ponad stan posiadania. Z prostego powodu – to wszystko słono kosztuje podatnika, który produkuje, usługuje i handluje oraz ogół mieszkańców, którzy wspólnie ciężko na ten miejski i nie miejski budżet pracują, mając oprócz tego swoje domowe budżety.

Czy uda się zatrzymać pęd władzy dla władzy i wydumanych sukcesów oraz drożyzny na miarę stolicy? To jest możliwe. Pod warunkiem, że obecny przewodniczący (bez wizji i poczucia wstydu) poda się do dymisji, lub radni go po prostu odwołają, a burmistrz (skromny człowiek) odda część zarobków i należną część władzy radnym oraz kompetentnym podwładnym, zaś proboszcz (biznesmen) zajmie się codziennymi małymi i dużymi problemami parafian.

Niektórzy mawiają, że cuda się zdarzają. Ja w cud aż takiej miary w naszym mieście nie wierzę. A może się mylę?