Czemu mamy nie wierzyć?

Określenie „król jest nagi”, w odniesieniu do burmistrza Jana Owsiaka przestaje być przenośnią, staje się niepodważalnym faktem. W świetle powszechnie dostępnych „tajemnic”, kompromitacja burmistrza – mierzona w skali od 1 do 10 – osiągnęła górną granicę, dochodząc bezlitośnie do maksymalnego progu. Nie inaczej można powiedzieć o sporej grupie radnych na czele z przewodniczącym Henrykiem Klamanem, może za wyjątkiem Mariana Ostapowicza i Romana Artyńskiego. Już spieszymy wyjaśnić w czym konkretnie rzecz.

Znany przedsiębiorca, który przez okres kilku lat był wykonawcą wielu prac zlecanych przez miasto, członek KWW „Świdwin Razem”, członek Rady Konsultacyjnej przy burmistrzu, prezes klubu sportowego finansowanego przez miasto, wyróżniony tytułem „Zasłużony dla Miasta Świdwina”, wielokrotnie nagradzany przez burmistrza i samorząd dwóch ostatnich kadencji, wyróżniany i odznaczany na szczeblu powiatu i województwa a więc osoba bezspornie publiczna i z racji funkcji oraz tytułów z dużym prawdopodobieństwem wiarygodna – przekazała z górą miesiąc temu grupie radnych, w tym przewodniczącemu rady, a więc również osobom publicznym informacje w ogólnie przyjętych normach społecznych jako rzeczy sensacyjne i skandaliczne, zaś z prawnego punktu widzenia określane jako złamanie prawa. Sądzimy, że skutkiem tego była rezygnacja dwóch radnych z funkcji przewodniczących komisji stałych rady miasta. Czego zresztą radny Artyński nie krył w piśmie, które na stronie bloga publikowaliśmy.

W świetle powziętych informacji żaden z radnych, ani przewodniczący rady, nie zdobyli się na zwołanie spotkania, którego celem byłoby wspólne omówienie tych bulwersujących wiadomości. Radni otrzymali te informacje od osoby publicznej, powszechnie znanej, a więc z maksymalną dozą prawdopodobieństwa wiarygodnej. Sami będąc osobami publicznymi, byli wręcz zobowiązani do konkretnych reakcji określonych prawem; przeszli nad tym wszystkim do porządku dziennego jakby się nic nie stało. Może niezupełnie – trochę cmokali, kiwali głowami, niektórzy sapali. To wszystko na co było ich stać. Nie można więc się dziwić, że sprawa trafiła do prasy. Najprawdopodobniej właśnie bierność radnych, brak z ich strony stanowczej reakcji zaprowadził jedną ze spraw do prasy regionalnej.

Kiedy się czyta w "GK" artykuł na temat energii elektrycznej, nie ma najmniejszych wątpliwości, że jego autor wykonał solidną pracę dziennikarską, profesjonalnie niczym rasowy śledczy. Oprócz informacji dotyczącej mechanizmu, jaki mógł spowodować poważne straty w budżecie miasta, dowiadujemy się rzeczy, o które burmistrza podejrzewaliśmy od dawna. Burmistrz w swojej wypowiedzi dla gazety nie tylko rozbraja szczerością, ale udowadnia swoją naskórkowość, jest po prostu śmieszny. Burmistrz mówi: - Nie wiem skąd ten raptowny skok, bo się na tym nie znam. I dalej rzecze: - Może wyższe rachunki wynikają z systematycznego upiększania miasta: kupna bogato oświetlonej choinki i iluminacji kolejnych obiektów, choćby kościoła i zamku. Podobną ignorancję wykazał w swej wypowiedzi kierownik wydziału Arkadiusz Kot. Obaj panowie twierdzą, że się na tym nie znają, odpowiadają mętnie. Toż to szok. Wynika bowiem z tego, że nie sprawują nad wielkością zużycia energii i jej kosztach żadnej kontroli. Operator wystawia rachunki, a miasto płaci bez względu na ich wysokość. Obaj panowie, kompromitując się na łamach prasy, są opłacani przez mieszkańców, każdego miesiąca otrzymują duże pobory, w tym jeden z nich niemal prezydenckie. Na marginesie trzeba dodać, że chyba podobnie nie zna się na finansach skarbnik miasta. Bo jeśli kwoty na rachunkach drastycznie rosną, a skarbnik tego nie wychwytuje i automatycznie akceptuje zapłatę bez zastanowienia, to znaczy że mamy lichego skarbnika. Na koniec zacytujmy człowieka, który chyba się na rzeczy zna: – Pierwsze słyszę – komentuje ks. Ryszard Kizielewicz i zapewnia: – Nie ma i nie było takiej sytuacji, a za prąd parafia rozlicza się samodzielnie. Spuentujemy to jednym zdaniem: uwierzymy, jak zobaczymy oryginalne rachunki i wydruki elektroniczne od operatora. Autor artykułu cytuje informatorów: – Bez umowy i wiedzy radnych burmistrz zawarł ustne porozumienie bezpośrednio z proboszczem – twierdzi nasze źródło, a potwierdza to osoba, która miała bezpośrednio uczestniczyć w procederze (nazwiska obu do wiadomości redakcji): – Przez kolejne lata rachunki miasta dodatkowo wzrastały o prąd zużywany przez kościół i w ciągu kilku lat budżet mógł stracić z tego tytułu kilkaset tysięcy złotych. Czemu mamy tym ludziom nie wierzyć? Tyle o artykule w prasie regionalnej. Nie ma się co rozwodzić, bo prawie każdy z mieszkańców zna treść na pamięć i wnioski wyciągnie bez naszego wsparcia. Dla porządku, sprawdziliśmy koszty w innych miastach. Koszty oświetlenia dużej choinki na placach i skwerach miast kształtują się na poziomie od 2000 do 3000 zł za sezon, bogate oświetlenia zabytkowych budowli w granicach 12.000 – 15.000 zł rocznie.

Nasz zespół nurtuje jeszcze jedna sprawa, która póki co nie trafiła do prasy (czy trafiła gdzie indziej poza miasto, nie mamy wiedzy), a o której część radnych powzięła informację od ww. znanego przedsiębiorcy, który przez okres kilku lat był wykonawcą wielu prac zlecanych przez miasto, członka KWW „Świdwin Razem”, członka Rady Konsultacyjnej przy burmistrzu, prezesa klubu sportowego finansowanego przez miasto, wyróżnionego tytułem „Zasłużony dla Miasta Świdwina”, wielokrotnie nagradzanego przez burmistrza i samorząd dwóch ostatnich kadencji, wyróżnianego i odznaczanego na szczeblu powiatu i województwa a więc osoby bezspornie publicznej i z racji funkcji oraz tytułów z dużym prawdopodobieństwem wiarygodnej. Otóż ta znana osoba twierdzi, że przelała na konto burmistrza kwotę 17.000 zł na zakup samochodu, na potwierdzenie czego dysponuje kopią przelewu i fotografią z salonu samochodowego (kiedy pojazd jeszcze nie miał tablic rejestracyjnych), gdzie ponoć był razem z burmistrzem po odbiór samochodu. Grupa radnych powzięła tę informację w tym samym czasie, kiedy usłyszała o spornych robotach przy zamku i energii elektrycznej pobieranej przez kościół. Przez jednych sprawa nazywana jest „koleżeńską przysługą”, przez innych zgodnie oceniana „klasyczną korupcją”. Jeśli rzeczywiście do tego doszło, a dysponujemy dowodem potwierdzającym – optujemy za tym drugim „pojęciem”. I  absolutnie w pojęciu prawnym, w oparciu m.in. o ustawę antykorupcyjną nie ma znaczenia, w jakich okolicznościach i na jaki cel przedsiębiorca dokonał przelania tej kwoty na konto burmistrza. Nie ma również znaczenia wysokość przelanej  kwoty, oraz czy burmistrz oddał tę kwotę, czy nie oddał. W świetle faktów, w naszej ocenie mamy do czynienia z „klasyczną korupcją”. Niestety, burmistrz piastuje najważniejszą funkcję publiczną w mieście i z punktu widzenia prawa takie „koleżeńskie przysługi” nie wchodzą w grę, jeżeli już to są bezwzględnie ścigane przez uprawnione do tego organy. O czym przekonał się kolekcjoner zegarków, minister Nowak. I jeszcze na marginesie. W naszej interpretacji, nie bardzo można postawić zarzut osobie, która przelała pieniądze, bo zawsze może się tłumaczyć, że dokonała prywatnie pożyczki na prośbę burmistrza. Jak zinterpretują to specjaliści, możemy tylko zgadywać.

Szanowny czytelniku, znany przedsiębiorca, który przez okres kilku lat był wykonawcą wielu prac zlecanych przez miasto, członek KWW „Świdwin Razem”, członek Rady Konsultacyjnej przy burmistrzu, prezes klubu sportowego finansowanego przez miasto, wyróżniony tytułem „Zasłużony dla Miasta Świdwina”, wielokrotnie nagradzany przez burmistrza i samorząd dwóch ostatnich kadencji, wyróżniany i odznaczany na szczeblu powiatu i województwa a więc osoba bezspornie publiczna i z racji funkcji oraz tytułów z dużym prawdopodobieństwem wiarygodna – przekazała z górą miesiąc temu grupie radnych bulwersujące w swej treści informacje. Czemu mamy tej osobie nie wierzyć?

Informacji podano radnym więcej, m.in. na temat sposobu finansowania różnych przedsięwzięć i spraw związanych z parafią pw. MBNP, którą dowodzi ks. kan. Ryszard Kizielewicz. Ale to już tematy na kolejne badanie i kolejne publikacje.